تاثیر کم آبیاری تنظیم شده با آب مغناطیسی بر خواص کمی، کیفی و بهره وری آب نخودفرنگی

هدف از این پژوهش تاثیر کم آبیاری تنظیم شده با آب مغناطیسی بر خصوصیات کمی و کیفی نخود فرنگی (Pisum sativum L.) می باشد. پژوهش حاضر در مزرعه ای واقع در روستای آغوزبن شهرستان بابل استان مازندران انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمار شاهد شامل آبیاری کامل در تمام مراحل رشد گیاه و با آب معمولی (غیر مغناطیسی) بود. فاکتور اصلی شامل نوع آب (آب غیر مغناطیسی (W1) و آب مغناطیسی (W2)) و فاکتور فرعی شامل سطح آبیاری (100% =I1)، (80%=I2) و (60%=I3) آب موردنیاز گیاه) بود. برای آبیاری از سیستم آبیاری قطره ای با لوله های تیپ استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر نوع آب آبیاری و سطح آبیاری و همچنین اثر متقابل آن ها بر پارامتر های غلاف در بوته، دانه در غلاف، عملکرد دانه و بهره وری مصرف آب در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. بیشترین میزان غلاف در بوته، دانه در غلاف و عملکرد دانه در تیمار W2I1 به‏ترتیب به میزان 13/2 عدد، 7/5 عدد و 8/472 تن در هکتار و بیشترین میزان بهره وری مصرف آب در تیمار W2I3 به میزان  3/7 کیلوگرم بر متر مکعب مشاهده شد. آبیاری با آب مغناطیسی به طور متوسط باعث افزایش عملکرد دانه و بهره وری مصرف آب به ترتیب به میزان 8/6% و 8/7% نسبت به تیمار آب غیرمغناطیسی شد. همچنین اثر نوع آب آبیاری و سطح آبیاری تاثیر معنی داری در سطح احتمال 1% بر روغن، عملکرد روغن، پروتیین، عملکرد پروتیین و زمان جوانه زنی داشت اما بر روی زمان رسیدن اثر معنی داری نداشت. افزایش 20% سطح آبیاری از I3 به I2 و از I2 به I1 در تیمار آب غیر مغناطیسی به ترتیب باعث افزایش 14/5% و 18% و در تیمار آب مغناطیسی باعث افزایش 14/2% و 13/6% عملکرد دانه شد. سریعترین زمان جوانه زنی نیز مربوط به تیمار W2I2 با 10/3 روز بعد از کاشت رخ داد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که آبیاری با آب مغناطیسی می تواند یک راه کار مناسب برای افزایش عملکرد، بهبود خصوصیات کیفی و افزایش بهره وری مصرف آب گیاه نخودفرنگی باشد.