بررسی اثرات حفاظتی عصاره آلوئه ورا و گیاه نخود فرنگی بر پایداری غشای گلبولهای قرمز انسان تیمار شده با سولفاسالازین

مطالعات نشان می دهند که برخی عصاره های گیاهی بر بهبود طول عمر سلولهای خونی موثر می باشند، گرچه مکانیسم اثر آنها در موراد زیادی آشکار روشن نیست. بر این اساس مطالعه حاضر به بررسی اثرات عصاره نخود فرنگی و آلویه ورا بر پایداری غشای سلولی در گلبولهای قرمز خون انسان پرداخته است.

طی این تحقیق تجربی آزمایشگاهی نمونه خونی از افراد سالم به دست آمد و نمونه های خونی به گروه های کنترل (تیمار با نرمال سالین) و تیمار با سولفاسالازین با غلظتهای 2، 4 و 6 میلی گرم/کیلوگرم تقسیم بندی شدند. نمونه های تیمار شده با 2 میلی گرم/ کیلوگرم سولفاسالازین با عصاره نخود فرنگی و آلویه ورا با غلظتهای 2، 4 و 6 میلی گرم/کیلوگرم تیمار شدند و پایداری غشای گلبولهای قرمز به روش استاندارد محاسبه شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.

سولفاسالازین سبب کاهش معنا دار ثبات غشای گلبول قرمز در مقایسه با گروه کنترل شده است, تیمار نمونه ها با غلظتهای 4 و 6 میلی گرم/کیلوگرم عصاره نخود فرنگی سبب افزایش معنادار پایداری غشا در مقایسه با گروه های تیمار شده با سولفاسالازین شد. تیمار با غلظت 2، 4 میلی گرم/کیلوگرم عصاره آلویه ورا سبب افزایش پایداری غشا نشد و غلظت 6 میلی گرم/ کیلوگرم عصاره آلویه ورا سبب افزایش غیر معنادار پایداری غشا گردید.

بر خلاف آلویه ورا، عصاره نخود فرنگی در نمونه های خونی افراد سالم می تواند سبب افزایش پایداری غشا گلبولهای قرمز گردد.