نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه بین ذهن آگاهی و درگیری تحصیلی

هدف این پژوهش بررسی نقش واسطه گری انواع خودکارآمدی (خودکارآمدی اجتماعی، خودکارآمدی تحصیلی، خودکارآمدی هیجانی و خودکارآمدی خلاق) در رابطه ذهن آگاهی با درگیری تحصیلی بود. نمونه پژوهش با استفاده از روش خوشه ای انتخاب شد. 293 شرکت کننده (167 زن، 116 مرد و 10 نفر نامشخص) از دانشجویان کارشناسی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 99-1398 پرسش نامه درگیری تحصیلی ریو، پرسش نامه ابعاد خودکارآمدی موریس، پرسش نامه خودکارآمدی خلاق کارووسکی و پرسش نامه پنج وجهی ذهن آگاهی بایر و همکاران را تکمیل کردند. پس از گردآوری داده ها، فرضیه ها با استفاده از نرم افزار AMOS-23 و روش تحلیل مسیر آزمون شدند. یافته ها نشان دادند اثر مستقیم ذهن آگاهی بر درگیری تحصیلی مثبت و معنی دار است. همچنین، مشخص گردید که اثر غیرمستقیم ذهن آگاهی بر درگیری تحصیلی از طریق خودکارآمدی های تحصیلی، خلاق و هیجانی معنی دار است؛ در حالی که  نقش واسطه ای خودکارآمدی اجتماعی معنی دار نبود. بر اساس یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که اساتید و مسیولین دانشگاه می توانند درگیری تحصیلی دانشجویان را از طریق ارتقای سطح  خودکارآمدی های تحصیلی، خلاق و هیجانی و مهارت های ذهن آگاهی آنان افزایش دهند.