عجائب اللطائف غیاث ‎الدین محمد نقاش؛ ره ‎آورد هنری سفارت تیموری هرات از دربار چین

بعد از افول و سقوط نظام واحد سیاسی مغول در اراضی ایران و چین، روی کار آمدن سلسله اسلام ستیز مینگ در چین و حکومت مسلمان تیموری در ایران، تعاملات موجود میان این دو سرزمین بسان دوره پیش از مغول منقطع شد. معاصر با حکومت دایمنگ خان مینگ و شاهرخ تیموری، اقداماتی از سوی دو دولت متخاصم در جهت برقراری روابط سیاسی مشاهده و زمینه تبادل هییت‏های دیپلماتیک فراهم شد. غیاث‎الدین محمد نقاش یکی از اعضای سفارت اعزامی از دربار هرات به چین در سال 822ه.ق. بود. ره آورد سفر غیاث‎الدین سفارت‎نامه‏ای موسوم به عجایب اللطایف و مرقعاتی آکنده از نگاره‎هایی متاثر از مدل‎ها و نگاره‎های چینی بود. پژوهش حاضر در پی یافتن پاسخ به این پرسش است که جایگاه غیاث‎الدین محمد نقاش در تاثیرپذیری نگارگری ایرانی از نگارگری چینی چه بود. در پاسخ به این سوال چنین مفروض است که با حضور غیاث‎الدین محمد نقاش در دربار چین و خلق سفارت‎نامه مکتوب عجایب اللطایف و مصور (مرقعات موزه توپقاپی‎سرای) زمینه آشنایی یک نگارگر ایرانی از نگارگری چینی فراهم شد و در الگوی چینی در آثار او از نظر موضوع نمود یافت. این پژوهش بر آن است تا ضمن بررسی این سفارت به عنوان سرآغاز عادی‎سازی و بهبودبخشی روابط سیاسی ایران و چین تاثیرات هنری آن در قالب انتقال بخشی از گنجینه هنر نگارگری چینی به قاموس هنر نگارگری ایرانی بررسی کند.