تحلیل فضایی روند تابش موج‏ بلند خروجی زمین در ایران

بررسی رفتار و تغییر عناصر اقلیمی به ‏دلیل شناخت تغییرات آب و هوایی در سال‏ های اخیر مورد توجه متخصصان حوزه اقلیم ‏شناسی بوده است. روند از مولفه‏ های بسیار مهم یک سری است و می‍تواند نشان‏ دهنده سیر وضعیت اقلیمی هر منطقه باشد. در این پژوهش روند تغییرات هفده سال تابش موج ‏‏بلند خروجی زمین طی بازه زمانی 2003-2019 به کمک آزمون‏ ناپارامتری من- کندال برای هر یاخته بررسی شد و نرخ تغییرات با استفاده از آزمون تخمین گر شیب سن به‏ دست ‏آمد. از روش آماره لکه ‏های داغ (G) برای تهیه نقشه خوشه ‏های سرد و گرم استفاده شد. نتایج به ‏دست ‏آمده در مقیاس سالیانه حاکی از نبود روند معنادار است، ولی ناهنجاری های ماهانه و فصلی کاملا آشکار است. به ‏طور کلی، روند غالب در بیشتر ماه ‏های تابستان، پاییز، و زمستان در مناطق زیادی از کشور از جمله عرض ‏های شمالی افزایشی است. با توجه به همبستگی که بین تابش موج‏ بلند زمینی ثبت‏ شده توسط سنجنده با میزان ابرناکی، گازهای گلخانه‏ای در جو، رطوبت، و نوع پوشش سطح زمین وجود دارد، افزایش تابش موج ‏بلند زمینی در عرض‏های شمالی کشور را می‏توان به کاهش ابرناکی، تغییرات پوشش سطح، و متعاقبا کاهش بارندگی ارتباط داد و کاهش آن در مناطق جنوبی کشور را در اثر افزایش رطوبت ناشی از گرم‏ شدن جو دانست.