بهینه سازی پارامترهای ماشینکاری در سنگزنی کامپوزیت تک جهته تقویت شده با الیاف کربن به روش سطوح پاسخ

امروزه استفاده از مواد کامپوزیتی در صنایع مختلفی هم چون هوافضا، حمل و نقل، ساختمان و... رو به افزایش است. بنابراین درک صحیح از فرایندهای تولید و مونتاژ قطعات تولید شده با این مواد امری اجتناب ناپذیر است. یکی از فرآیندهای مهم و پرکاربرد در مونتاژ قطعات کامپوزیتی، ماشینکاری است. این فرآیند شامل دو دسته فرآیندهای سنتی و نوین ماشینکاری بوده که سنگزنی از رایج ترین روش های سنتی می باشد. پارامترهای ماشینکاری مختلفی همچون سرعت چرخش سنگ، سرعت پیشروی، عمق برشی، مشخصات قطعه کار، اندازه و جنس ذرات ساینده و هندسه سنگ بر کیفیت ماشینکاری تاثیرگذار است. در این مطالعه تاثیر پارامترهای سنگزنی شامل نرخ پیشروی، عمق برشی، راستای الیاف و اندازه ذرات ساینده بر زبری سطح کامپوزیت تقویت شده با الیاف کربن مورد بررسی قرارگرفته است. قطعات از جنس الیاف کربن-اپوکسی بوده اند. آزمایشات با نرم افزار مینی تب نسخه 19 و به روش سطوح پاسخ طرح ریزی شدند. نتایج نشان دادند که اندازه ذرات و عمق برش موثرترین پارامترها بر زبری سطح می باشند. پس ازآن نرخ پیشروی و راستای الیاف در مراتب بعدی اهمیت قرار دارند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی نیز تاییدکننده نتایج می باشند. در پایان پیشنهاد شد برای روتراشی کامپوزیت از سنگ با دانه بندی زبر، عمق برشی 50 میکرومتر، نرخ پیشروی 200 میلی متر بر دقیقه و عمود بر الیاف استفاده شود تا به زبری کم تر از 5/0 میکرومتر دست یافت.