بررسی علل بی اختیاری مدفوعی متعاقب عمل آنورکتوپلاستی در بیماران آنوس بسته و ارزیابی نتایج درمان در بیمارستان مریم کرج؛ بین سالهای 1394 تا 1399

بی اختیاری مدفوعی یکی از عوارض وخیم عمل آنورکتوپلاستی در کودکان دچار مقعد بسته به شمار می آید. جابجایی کامل رکتوم و نقص موضعی حلقوی عضله اسفنکتر دو دلیل اصلی در پیدایش بی اختیاری مدفوع در افرادی که تحت عمل جراحی آنورکتوپلاستی قرار گرفته اند می باشد.

این مطالعه توصیفی گزارش موارد (Case-Series) بین سالهای1394 تا 1399 در بیمارستان مریم کرج انجام شد. اطلاعات مورد نیاز مطالعه به وسیله چک لیستی که توسط محقق طراحی شده بود جمع آوری شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 آنالیز شد. از تحلیل توصیفی برای آنالیز متغیرهای کیفی و برای متغیرهای کمی از شاخص میانگین و انحراف معیار استفاده شد.

میانگین سن بیماران 65/9 سال با انحراف معیار 45/7 (33-2 سال) بود. شایعترین عارضه جانبی بعد از عمل اسفنکتروپلاستی برای درمان بی اختیاری مدفوع متعاقب عمل آنورکتوپلاستی در بیماران آنوس بسته، تنگی آنوس می باشد. میزان موفقیت جراحی در بهبود بیماران دچار بی اختیاری مدفوعی پس از 6 ماه، 74% و پس از 2 سال به طور متوسط 89% می باشد.

بیشترین علت بی اختیاری مدفوعی متعاقب عمل آنورکتوپلاستی، جابجایی عضلات رکتوم و قرار نگرفتن آنورکتوم در میان عضله اسفنکتر و همچنین نقص حلقوی اسفنکتر مقعد می باشد. در بیمارانی که قبلا تحت عمل آنورکتوپلاستی برای مقعد بسته قرار گرفته بودند، اکثرا نقص حلقوی اسفنکتر در ساعت 12 و 6 بوده است (قسمت قدامی و خلفی اسفنکتر) که لازم است جراحان در ترمیم این نقاط بهنگام انجام عمل آنورکتوپلاستی دقت بیشتری اعمال نمایند.