تحلیل احساسات در ادبیات غنایی و کارکرد آن در تقویت هوش هیجانی

انسان، موجودی سرشار از احساس است و این احساسات می تواند به شیوه های گوناگون بروز داده شود. تقریبا محال است، شخصی از نظر فکری و جسمی، سالم باشد و دستخوش احساس بلکه احساس های مختلف و متناوب نگردد. محور و اساس «ادبیات غنایی»؛ احساسات انسانی است که توسط شاعر و نویسنده به صورت ادبی و زیبا بیان می شود. منظور از «هوش هیجانی» شناخت احساسات و مدیریت آن در هیجانات است که با تقویت آن می توان رفتار های خردمندانه انسانی داشت. این مقاله پس از تحلیل  ادبیات غنایی و هوش هیجانی به بررسی تاثیر استفاده از ادبیات غنایی در تقویت هوش هیجانی پرداخته است. گونه های مختلف ادبیات غنایی مانند غزل های عاشقانه، مدح، هجو و... از احساسات مختلف انسانی مانند عشق، نفرت، خشم و... ناشی می شوند. با توجه به نظریات روان شناسان و راه های پیشنهادی برای افزایش و کاربردی کردن هوش هیجانی، می توان به این نتیجه رسید که ادبیات غنایی در شناخت و بازگو کردن احساسات ما ، ایجاد روابط فردی و اجتماعی و نیز تعدیل احساسات و هیجانات مخرب، نقشی کاربردی و تاثیر گذار دارد.این عوامل سبب تقویت هوش هیجانی می شوند و در نهایت منجر به رفتار صحیح و کاهش اختلالات روانی می گردند. عنصر عشق در ادبیات غنایی، عنصری شفابخش است که در ارتباط با خود، دیگران، خدا و طبیعت می تواند در افزایش هوش هیجانی و پیشبرد اهداف سازنده ما بسیار موثر باشد.