بررسی کاربرد روش رویه پاسخ در بهینه سازی فرآیند انعقاد جهت حذف آرسنیک از آب

آرسنیک آلاینده ای سرطان‏زا و آب آشامیدنی آلوده به آرسنیک منبع اصلی در معرض قرار گیری با این فلز خطرناک می باشد. در سال های اخیر شهرستان سیرجان با مشکل آلودگی منابع آبی به آرسنیک مواجه شده و با‏توجه‏به وجود تصفیه خانه متعارف آب در این شهر، نتایج این پژوهش می تواند گام مهمی در جهت کاهش و حتی مرتفع نمودن این مشکل به حساب آید. در این تحقیق با استفاده از روش رویه پاسخ، تاثیر فاکتور های (7،8،9)pH، کدورت (1،5،10،15،20NTU>)، غلظت اولیه آرسنیک (50،100،150،200،250 µg/l) و دوز منعقد کننده (10،15،20،25،30 mg/l) بر غلظت آرسنیک باقیمانده بعد از فرآیند انعقاد با استفاده از کلرورفریک بررسی شد. سنتز نمونه های مورد آزمایش با استفاده از آب خروجی تصفیه خانه انجام شد. بر اساس نتایج حاصل از رفتار متغیرهای مورد بررسی از یک مدل درجه دوم پیروی می کند. مدل درجه دوم پیش بینی شده برای رفتار پارامترها به خوبی به نتایج به‏دست آمده برازش شد. بررسی اثرات متقابل متغیر ها نشان داد غلظت آرسنیک باقیمانده تا حد زیادی تحت تاثیر pH می باشد به طوری‏که با افزایش آن در محدوده مورد مطالعه، غلظت آرسنیک خروجی نیز افزایش می یابد. این تاثیر منفی افزایش pH تا حدی با افزایش کدورت قابل جبران می باشد. باتوجه‏به ضرایب فاکتورهای مدل، اثر خطی و مربعی pH، اثر متقابل pH و کدورت و اثر خطی دوز منعقد کننده بیشترین تاثیر را در غلظت آرسنیک باقیمانده داشتند. باتوجه ‏به شرایط بهره برداری از تصفیه‏ خانه، در pH=8، کدورت 5 NTU، با مصرف 20 mg/l منعقدکننده، آرسنیک موجود از 150 µg/l به 3.84 µg/l کاهش یافت.