اثرات محافظتی بروملین در برابر مسمومیت ریوی ناشی از کادمیوم در موش صحرایی: مطالعه هیستوپاتولوژیک و سایتولوژیک

بروملین ماده فعال آناناس با انواع خواص درمانی است. برای ارزیابی اثرات محافظتی احتمالی بروملین در برابر مواجهه حاد داخل نایی کادمیوم و پیامدهای سایتولوژیک و هیستوپاتولوژیک برونشی- ریوی آن، درمان های زیر در 11 گروه موش های صحرایی ویستار انجام شد: گروه 1 (کنترل منفی) ؛ گروه 2 و 3: کلرید کادمیوم(CdCl2) 400 میکروگرم/موش داخل نایی دریافت و به ترتیب پس از 5 و 10 روز نمونه گیری شدند؛ گروه 4 و 5: بروملین 20 میلی گرم/کیلوگرم به صورت خوراکی (PO) به ترتیب از 14 روز قبل تا 5 و 10 روز پس از تزریق CdCl2 دریافت نمودند؛ گروه 6 و 7: بروملین 40 میلی گرم/کیلوگرم به ترتیب از 14 روز قبل تا 5 و 10 روز پس از تزریق CdCl2 دریافت نمودند؛ گروه 8: بروملین 40 میلی گرم/کیلوگرم به مدت 24 روز دریافت کردند؛ گروه 9 و 10: سلکوکسیب 25 میلی گرم/کیلوگرم PO به ترتیب از یک روز قبل تا 5 و 10 روز پس از تزریق CdCl2 دریافت نمودند؛ گروه 11: سلکوکسیب به مدت 11 روز دریافت نمودند. ارزیابی سایتولوژیک مایع لاواژ برونکوآلویولار نشان داد که تجویز کادمیوم داخل نایی منجر به افزایش معنی داری در تعداد کل سلول ها ، سلول های اپیتلیال ، نوتروفیل ها و ایوزینوفیل ها در 5 و 10 روز پس از مواجهه با آن شد. درمان با بروملین در هر دو دوز پایین و بالا در موش های صحرایی دریافت کننده کادمیوم منجر به کاهش معنی داری در تعداد نوتروفیل ها گردید. علیرغم آنکه درمان با بروملین نتوانست به طور کامل باعث جلوگیری یا بهبودی از پنومونی بینابینی و برونکوپنومونی فیبرینی در موش های در معرض کادمیوم شود، تجویز دوز کم منجر به کاهش معنی دار درجه بندی های هیستوپاتولوژیک نیمه کمی از جمله شاخص های پنومونی و نفوذ سلولی شد. در نتیجه ، بروملین ممکن است به بهبود عوارض سیتولوژیک و هیستوپاتولوژیک بدنبال مسمومیت با کادمیوم در ریه کمک کند.