بهینه سازی رئولوژیکی یک نمونه پیشرانه جامد مرکب با افزایش مالئیک انیدرید

ویسکوزیته یکی از پارامترهای مهم در فرایند تولید پیشرانه‌های جامد مرکب است. پیشرانه‌هایی با ویسکوزیته پایان اختلاط پایین و عمر کاربری بالا شرایط مناسب‌تری در فرایند ریخته‌گری دارند. عوامل مختلفی بر رفتار ریولوژیکی پیشرانه‌ها موثر هستند. در برخی موارد ممکن است از افزودنی‌های بهبود دهنده ریولوژی استفاده شود. در این تحقیق اثر افزایش مالییک انیدرید (MA)، در محدوده‌ی 013/0 تا 029/0 درصد وزنی، به عنوان افزایش دهنده‌ی عمر کاربری بر خواص ریولوژیکی یک نمونه پیشرانه جامد مرکب بر پایه بایندر HTPB/DDI با 88 درصد بار جامد بررسی شد. نتایج نشان داد که ویسکوزیته پایان اختلاط فرمولاسیون حاوی 025/0 درصد وزنی MA نسبت به سایر نمونه‌ها کمتر است و با افزایش یا کاهش MA نسبت به این غلظت، ویسکوزیته‌ی پایان اختلاط افزایش می‌یابد. ویسکوزیته نمونه‌ها در اثر تنش برشی ناشی از حرکت دورانی اسپیندل ویسکومتر تا زمان مشخصی (Tr) کاهش یافته و پس از آن با پیشرفت واکنش پخت در سیستم بایندر روند صعودی خواهد داشت. علاوه بر این با افزایش مقدار MA، ویسکوزیته در زمان نسبتا طولانی‌تری به مرحله‌ی افزایشی می‌رسد.