بررسی تنوع درون گونه ای و بین گونه ای گیاه فستوکا با استفاده از الگوی الکتروفورز پروتئین ها

فستوکا یکی از بزرگترین جنس ها از خانواده گراس ها است که بیش از 600 گونه با سطح پلوییدی متفاوت دارد. این مطالعه با هدف بررسی تنوع ژنتیکی 22 ژنوتیپ از سه گونه فستوکا (Festuca arundinacea، F.ovina و F.rubra) با استفاده از الگوی الکتروفورز پروتیین های ذخیره ای بذر انجام شد. این گونه ها تنوع قابل توجهی در تعداد باند های پروتیینی از 13-5 نشان دادند. بیشترین تعداد باند در G17 (F.rubra) و کمترین تعداد باند پروتیینی در G5 (F.ovina) مشخص شد. باند شماره 14 کمیاب بود و فقط در G3 در گونه F.ovina مشاهده شد که می تواند به عنوان یک باند اختصاصی برای شناسایی این ژنوتیپ در نظر گرفته شود. با توجه به نتایج تجزیه AMOVA سطح بالایی از تنوع ژنتیکی درون گونه ها نسبت به بین گونه ها وجود داشت که می تواند ناشی از ماهیت دگرگشنی در این جنس باشد. با توجه به اختلاف مشاهده شده در شاخص های تنوع بین سه گونه مورد مطالعه، مشخص شد که گونه ها دارای ساختار ژنتیکی متفاوتی هستند. نتایج تجزیه خوشه ای بر اساس الگوی پروتیین ذخیره ای بذر در ژنوتیپ های ارزیابی شده با استفاده از ماتریس فاصله اقلیدسی و روش UPGMA، ژنوتیپ های مورد مطالعه را در چهار گروه قرار داد. کمترین ضریب تشابه بین G14 و G15 (F.arundinacea) با G6 (F.ovina) وجود داشت، لذا می توان نتیجه گرفت گونه ها از روند تکاملی متفاوت تری تکامل یافته اند و بنابراین توصیه می شود به عنوان والد در تولید ارقام ترکیبی استفاده شوند. تنوع مشاهده شده در الگوی پروتیینی بذر گونه های فستوکا می تواند به علت هتروزیگوتی ناشی از دگرگشنی، تفاوت گونه ها یا جمع آوری جمعیت ها از مناطق متفاوت باشد.