تاثیر الیاف امباس (پلی پروپیلن اصلاح شده) بر رفتار بتن مورد استفاده در روسازی های بتنی

کاهش منابع نفتی، طول عمر پایین و نیاز به عملیات تعمیر و نگهداری بیشتر روسازی های آسفالتی، استفاده از روسازی بتنی را در ایران و جهان مورد توجه قرار داده است. پدیده جمع شدگی و ترک های ناشی از آن یکی از مشکلات جدی روسازی های بتنی است که کنترل کننده فاصله بین درزهای طولی و عرضی (ابعاد دال) است. الیاف از جمله موادی است که با هدف کنترل جمع شدگی و عرض ترک های ناشی از آن مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر استفاده از الیاف پلی پروپیلن بر مشخصات فیزیکی و مکانیکی روسازی های بتنی است. به همین منظور آزمایش های اسلامپ، مقاومت فشاری، خمشی، الکتریکی، اصطکاک سطحی، جمع شدگی های آزاد و مقید بر روی بتن شاهد و بتن الیافی حاوی الیاف به میزان 0/44 درصد حجمی بتن در دو نسبت آب به سیمان 0/35 و 0/4 انجام گردید. نتایج حاکی از آن است که استفاده از الیاف پلی پروپیلن موجب کاهش اسلامپ و کارایی بتن گردید. همچنین تاثیر این نوع الیاف در نسبت های مختلف آب به سیمان در مقاومت های فشاری، خمشی و الکتریکی متفاوت بود، با این حال الیاف پلی پروپیلن سبب افزایش تا حدود سه برابری انرژی جذب شده در آزمایش خمش سه نقطه ای شده است. به علاوه کاهش حدود 10 درصدی در میزان جمع شدگی مقید، کاهش 20 درصدی جمع شدگی آزاد بتن، کاهش سن ترک خوردگی و کاهش 35 درصدی عرض ترک نتیجه استفاده از الیاف پلی پروپیلن بوده است. قابل ذکر است که تاثیر الیاف بر خروجی های اصطکاک سطحی چندان واضح و مشخص نبود.