ساخت غشاهای نانوفیلتراسیون بر پایه پلی اتر سولفون و اصلاح شده با نانوفیلرهای سیلیسی و کربنی برای افزایش کارائی شار و حذف آلاینده ها از پساب

فناوری نانوفیلتراسیون یک نوع فرآیند غشایی فشار محور می باشد که به دلیل ارزان بودن و سازگار با محیط زیست برای حذف رنگ های آلی، فلزات سنگین و نمک ها از پساب مورد توجه بوده است. در این پژوهش از نانوفیلرهای سیلیسی PMO-PPD و کربنی CQDs در ساخت غشاء برای مقایسه کارایی آن ها در سیستم نانوفیلتراسیون استفاده شد. با بررسی آنالیزهای FE-SEM، TEM، XRD، FTIR، زاویه تماس، تخلخل و اندازه گیری شعاع حفرات، سنتز موفقیت آمیز نانوفیلرها و حضور آن ها در غشاهای ساخته شده تایید شدند. غشاهای ساخته شده با درصد وزنی 5/0 درصد با مقادیر 1/47 و 8/43 L/M2h به ترتیب برای نانوفیلرهای PMO-PPD و CQDs شار بالاتری به نسبت غشاء فاقد نانوفیلر (PES Bare) با مقدار 6/17 L/M2h داشتند و آب دوستی بهتر این نانوفیلرها را نشان می دهد. پارامترهای ضدگرفتگی مشخص کردند که هر دو نانوفیلر خصوصیات ضدگرفتگی غشاء را بهبود بخشیدند. میزان حذف آلاینده ها برای غشاهای Bare PES (5/21 درصد NaCl، 5/61 درصد MO و 2/63 درصد Pb)، PES-PMO-PPD 0.5 wt.% (8/24 درصد NaCl، 2/85 درصد MO و 1/71 درصد Pb) و PES-CQDs 0.5 wt.% (93/27 درصد NaCl، 93/72 درصد MO و 76/89 درصد Pb) بودند. که درصد حذف آلاینده ها در غشاهای دارای نانوفیلر بیشتر از PES Bare بوده است. متفاوت بودن خصوصیات شار، ضدگرفتگی و حذف آلاینده ها از پساب برای مقایسه نانوفیلرهای PMO-PPD و CQDs، به دلیل تفاوت در نوع گروه های عاملی موجود در این دو نانوفیلر بوده است. نتایج نشان دادند که غشاهای ساخته شده برای فناوری نانوفیلتراسیون در جهت بهبود شار و حذف آلاینده ها از پساب بسیار کارآمد بوده است.