مقایسه ی حداکثر نیروی بایت دندانی در بیماران اسکلتال کلاس III قبل و بعد از انجام جراحی ارتوگناتیک

جراحی ارتوگناتیک، علاوه بر تغییراتی که در ظاهر صورت و اکلوژن ایجاد می‌کند، بیومکانیک و نیروی حاصل از جویدن را نیز تغییر می‌دهد. هدف از مطالعه‌ی حاضر، بررسی تغییرات ماکزیمم نیروی بایت بعد از جراحی‌های ارتوگناتیک در بیماران کلاس III بود.

 در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 20 بیمار اسکلتال کلاس III مراجعه‌کننده به دانشکد‌ی دندان‌پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) در سال تحصیلی 1397 تا 1398 که تحت درمان ارتودنسی و آماده‌ی عمل جراحی فک بودند، انتخاب شدند. اندازه‌گیری بیت، بلافاصله قبل از انجام جراحی و 3 ماه بعد از انجام جراحی انجام شد. تکنیک جراحی در این بیماران، تکنیک 2 فک بود. حداکثر نیروی بایت دندانی در 2 ناحیه‌ی مولر اول سمت راست ماگزیلا و مولر اول سمت چپ ماگزیلا در دو فاصله‌ی زمانی قبل از جراحی و سه ماه بعد از جراحی اندازه‌گیری شد. سنسور، ابتدا بر روی دندان مولر اول ماگزیلا یک سمت گذاشته و سپس طرف دیگر و بار دیگر بلعکس انجام شد. اندازه‌گیری در هر سمت سه مرتبه تکرار شده و بیشترین عدد حاصله به عنوان MBF (Maximum bite force) بیمار یادداشت گردید، داده‌ها با آزمون‌های آماری ANOVA و Tukey تجزیه و تحلیل شدند (0/05 = α).

 میانگین حداکثر نیروی بایت دندانی 3 ماه بعد از جراحی فک، کاهش معنی‌داری یافته بود (0/001 > p value) ولی بین نیروی بایت با جنسیت افراد، ارتباط معنی‌داری وجود نداشت (0/244 = p value).

جراحی فک در بیماران کلاس III اسکلتال، باعث کاهش نیروی بایت در 3 ماه بعد از جراحی فک گردید