ارزیابی دوره ی آموزشی مهارت بالینی ارتباطی دانشجویان ورودی 1393 دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان

 تلاش در جهت ارتقا سطح مهارت‌های بالینی در تمامی دانشجویان رشته‌های پزشکی به ویژه دندان‌پزشکی و نقش آن در توسعه‌ی مبانی اخلاق حرفه‌ای، لازم و ضروری می‌باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی دوره‌ی آموزشی مهارت بالینی ارتباطی دانشجویان دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان قبل و بعد از تدریس بود.

این مطالعه از نوع شبه آزمایشی (Quasi-experiment) و به صورت Uncontrolled before and after می‌باشد. در این مطالعه، 100 نفر از دانشجویان دندان‌پزشکی شهر اصفهان در سال 1395 قبل از گذراندن واحد مذکور و بعد از آن شرکت داده شدند و با استفاده از پرسش‌نامه‌ی روایا و پایا شده، نمره‌ی مهارت‌های بالینی ارتباطی گروه مذکور تعیین و مورد مقایسه قرار گرفتند. داده‌های به دست آمده با استفاده از جدول، نمودار، شاخص‌های مرکزی و پراکندگی توصیف با استفاده از آزمون‌های آماری Independent t-test و آنالیز کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی‌داری 0/05 = p value به دست آمد.

بر اساس نتایج به دست آمده از تحلیل داده‌ها، اختلاف بین بینش و سطح آگاهی دانشجویان قبل و بعد از تدریس درس مربوطه مشاهده گردید. همچنین بر اساس همین آزمون، میانگین نمره‌ی مهارت بالینی پس از طی دوره‌ی آموزشی در مردان و زنان معنی‌دار نبود (0/845 = p value). بین سایر زیرمقیاس‌ها با جنسیت نیز قبل و بعد از آموزش، ارتباط معنی‌دار مشاهده نگردید (0/2 = p value).

با توجه به نتایج به دست آمده از تحلیل داده‌ها، ارایه‌ی نظری درس مذکور در بینش دانشجویان در رابطه با مهارت‌های بالینی بهبود پیدا کرده است. لذا کسب دیدگاه دانشجویان دندان‌پزشکی از عناصر لازم در بهبود آموزش و تربیت تامین‌کنندگان سلامت دهان و دندان جامعه در آینده، مهم می‌باشد.