میزان شیوع ناهنجاری های اسکلتی عضلانی بانوان روستایی استان قزوین

 در دنیای پرشتاب فناوری که با  تغییر در سبک زندگی مردم و کاهش تحرک همراه است، زنان روستایی که روزی الگوی تحرک بودند از این قافله بی صیب نمانده اند. هدف این پژوهش، بررسی میزان شیوع ناهنجاری های اسکلتی عضلانی اندام فوقانی و تحتانی در بانوان روستایی استان قزوین است.

پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی مقایسه ای بود. جامعه آماری این تحقیق، بانوان روستایی استان قزوین با دامنه سنی 65-15 سال و میانگین سنی (70/15±88/41) بود که در این پژوهش 3023 نفر شرکت کردند و در چهار گروه با دامنه سنی مختلف تقسیم شدند. آزمودنی ها به صورت در دسترس و با روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند و به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. ابزار گردآوری شامل فرم رضایت نامه، فرم ثبت ناهنجاری اسکلتی عضلانی، کولیس، خط شاقولی، صفحه شطرنجی و آزمون نیویورک بود. برای نشان دادن میزان شیوع ناهنجاری ها از آمار توصیفی و برای مقایسه بین گروهی از آزمون کروسکال والیس در نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.

آزمون کروسکال والیس نشان داد که در متغیرهای سر به جلو (0/001=P)، کج گردنی (0/001=P)، شانه به جلو (0/008=P)، شانه نابرابر (0/001=P)، کایفوز (0/001=P)، لوردوز (0/001=P)، پشت صاف (0/003=P)، اسکولیوز (0/001=P)، چرخش قدامی لگن (0/001=P)، زانوی پرانتزی (0/001=P)، زانوی ضربدری (0/001=P)، زانوی عقب رفته (0/001=P)، کف پای صاف (0/008=P)، کف پای گود (0/004=P) و شست کج (0/001=P) تفاوت معناداری بین گروه های پژوهش وجود داشت. همچنین بیشترین شیوع ناهنجاری های اندام فوقانی مربوط به شانه نابرابر، سر به جلو و لوردوز و بیشترین شیوع ناهنجاری اندام تحتانی مربوط به چرخش قدامی لگن، زانوی ضربدری و کف پای صاف بوده است.

نتایج نشان دهنده این است که شیوع ناهنجاری های اسکلتی عضلانی اندام فوقانی و تحتانی در بانوان روستایی استان قزوین شیوع بالایی داشته و در دامنه سنی 35-21 سال و 50-36 سال بیشتر بوده است؛ بنابراین محققین بر این باور هستند که فراهم کردن اطلاعات در مورد شیوع ناهنجار ی های وضعیتی می تواند در طراحی برنامه های پیشگیرانه موثر باشد و بر لزوم تدوین برنامه های تمرین اصلاحی و توان بخشی برای این قشر از جامعه تاکید دارد.