مقایسه اثر و ماندگاری روش های ماساژ کف پایی بر تعادل نابینایان

 ضعف در گیرنده های حسی عمقی کف پایی به عنوان یکی از عوامل مهم در اختلال حرکتی اندام تحتانی و تعادل نابینایان است؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی مقایسه اثر و ماندگاری روش های ماساژ کف پایی روی تعادل نابینایان است.

پژوهش حاضر از نوع یک سویه کور و با طرح پیش آزمون پس آزمون بود. نمونه آماری سی پسر بیست تا سی ساله نابینا بوده که به صورت تصادفی در سه گروه ده نفری تقسیم شدند. پروتکل روش های ماساژ به مدت 21 روز، روی نمونه ها انجام شد. برای ارزیابی تعادل از سیستم تعادل سنج بایودکس استفاده شد. نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو ویلک و برای تجزیه و تحلیل تفاوت درون گروهی از روش آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری و برای بررسی تفاوت بین گروهی از آزمون آنووا در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.

نتایج آزمون درون گروهی نشان داد که هر سه روش ماساژ کف پایی باعث بهبود تعادل ایستا و پویا در نابینایان شده است (0/001> P). نتایج آزمون آنوا برای مقایسه بین گروهی نشان داد که بین سه روش ماساژ کف پایی بر روی تعادل ایستا و شاخص قدامی خلفی سطح داینامیک و شاخص داخلی خارجی سطح داینامیک تفاوت معناداری وجود ندارد (0/05< P) و فقط روی شاخص کلی سطح داینامیک در ماساژ با دست نسبت به دو ماساژ دیگر تفاوت معناداری وجود دارد (0/001> P).

با توجه به وجود اثر معنادار روش های ماساژ کف پایی در تعادل نابینایان، می توان از ماساژ کف پایی به عنوان عاملی اثرگذار در تقویت گیرنده های حسی کف پایی و در نهایت بهبود تعادل افراد نابینا استفاده کرد.