اختلال نقص توجه-بیش فعالی، کندی زمان شناختی و ترومای کودک آزاری: یک مطالعه مقایسه ای در زنان و مردان

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اختلال نقص توجه-بیش فعالی، کودک آزاری و کندی زمان شناختی در زنان و مردان بود. جامعه پژوهش شامل زنان و مردان شهر اصفهان در سال 1400 بود که در دامنه سنی 18 تا 60 سال بودند که از بین آنها به صورت در دسترس 1066 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس 40 شرکت کننده که در مولفه انکار پرسشنامه کودک آزاری دارای نمره بالاتر از 12 بودند از تحلیل کنار گذاشته شدند. با این اقدام تعداد شرکت کننده ها به 1026 نفر رسید. سپس شرکت کننده ها به دو گروه زنان (766 نفر) و مردان (260 نفر) تقسیم شدند و سپس زنان و مردان از نظر متغیرهای وابسته مورد مقایسه قرار گرفتند. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس درجه بندی ADHD بزرگسالان بارکلی (BAARS) (2011) و پرسشنامه ضربه کودکی (CTQ) (2003) بود. یافته ها نشان داد که میانگین کودک آزاری، اختلال نقص توجه-بیش فعالی و کندی زمان شناختی بطور معناداری در زنان بیشتر از مردان است. بنابراین پیشنهاد می شود به تشخیص زود به هنگام اختلال نقص توجه-بیش فعالی در کودکان دختر بیشتر توجه شود و به آسیب های روانی کودک آزاری بخصوص در زنان در جامعه توجه بیشتری شود.