تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر تغییرات سرمی عامل رشد عصبی مشتق از مغز (BDNF) و عامل رشدی شبه انسولینی (IGF1) موش های نر ویستار

فعالیت بدنی فوایدی بر عملکرد شناختی دارد و برخی از شواهد نشان می دهد که عامل رشد عصبی مشتق از مغز (BDNF) و عامل رشد شبه انسولینی-1 (IGF1) در این اثر نقش دارد، لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه دو نوع فعالیت ورزشی استقامتی با شدت های مختلف بر میزان BDNF و  IGF1موش های نر ویستار بود.

32 سر موش صحرایی نر ویستار تهیه و بصورت تصادفی بر اساس وزن به چهار گروه مساوی شش تایی تمرین تناوبی،  تمرین تداومی، گروه کنترل پایه  و گروه کنترل بدون تمرین تقسیم شدند. تمرین تناوبی شامل 4 تا 7 وهله یک دقیقه ای تمرین دویدن با سرعت های بالا از 28 تا 55 متر در دقیقه و سرعت پایین از 15 تا 30 متر در دقیقه و تمرینی تداومی با سرعت 15 تا 30 متر در دقیقه و مدت زمان هر جلسه 15 تا 60 دقیقه با استفاده از تردمیل جوندگان، پنج روز در هفته به مدت هشت هفته بود. بعد از دوره تمرین سطوح در گردش خون دو عامل BDNF و IGF-1 با روش الایزا اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و مقایسه بین گروهی از آزمون آنوای یک طرفه (one way ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

 یافته های پژوهش حاضر نشان داد، مقادیر IGF-1 سرمی پس از 8 هفته، در گروه های تمرین ورزشی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (001/ 0=P) و مقادیر BDNF سرم، در گروه های تحقیق تفاوت معنی داری با هم نداشت (93/0=P).

 می توان نتیجه گرفت که هشت هفته تمرین تناوبی و تداومی باعث عدم تغییر BDNF، و کاهش IGF-1 شد. بنابراین تمرینات با مدت طولانی تر برای بهبود وضعیت شناختی پیشنهاد می شود.