پدیدارشناسی تجربه زیسته زنان از رفتارهای خیانت شوهر

خیانت زناشویی که امروزه پدیده‌ای رایج برای درمانگران خانواده شده است، مساله‌ای تکان‌دهنده برای زوج‌ها است. این پژوهش با هدف بررسی خیانت زناشویی مردان از شهریور سال 95 به مدت دو سال انجام یافت. در این مطالعه از روش پدیدارشناسی جهت کسب تجارب زنده زنانی که خیانت همسر را تجربه کرده‌اند، استفاده گردید. نمونه‌گیری هدفمند تا سطح اشباع داده‌ها (30 تن) ادامه یافت. روش اصلی جمع‌آوری داده‌ها، مصاحبه عمیق و بدون ساختار با سوالات باز بود و این امکان را برای شرکت‌کنندگان فراهم آورد تا به طور کامل تجربیات خود را در مورد پدیده تحت بررسی توضیح دهند. از مجموع مصاحبه‌های انجام گرفته، (26) مصاحبه از کیفیت مناسب جهت تحلیل داده‌ها برخوردار بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش مقایسه مداوم استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که مردان خیانت‌کننده دو نوع رفتار را از خود بروز می‌دهند؛ یک دسته رفتارهایی هستند که تخریب‌کننده‌اند، همانند: بدبینی، تهدید به طلاق، خشونت و لجبازی. ولی دسته دیگر از رفتارها در جهت اصلاح رابطه هستند، همانند: اظهار پشیمانی، توجه و اظهار علاقه. زمانی که خانواده به دلیل وقوع خیانت دچار آشفتگی و بحران گشته است، ادامه رفتارهای تخریب‌کننده، مانند عدم تامین نیازهای عاطفی، بی‌توجهی مردان، مشکلات ارتباطی، عدم همدلی و همراهی و عدم گذراندن وقت با خانواده می‌تواند منجر به سردی عاطفی گشته و خانواده را به سمت فروپاشی کامل سوق دهد، ولی تداوم رفتارهای اصلاح‌کننده در دراز مدت به‌ شرط عدم تکرار خیانت، ممکن است به حل بحران ناشی از خیانت کمک کند.