تحلیل و مقایسه اشعار رودکی سمرقندی و لی بای، شاعری از چین

مطالعه آثار ادبی از ملل گوناگون جهان همراه با تحلیل شباهت‌ها و تفاوت‌های موجود در این آثار از موضوع هایی جذاب و با اهمیت در حوزه تحقیقات ادبی است. چین و ایران، دو تمدن عظیم و کهن شرقی با پیشینه روابط مشترک تجاری و فرهنگی، که در برهه‏ هایی از تاریخ حتی همسایه و هم مرز بودند، ناگزیر بر فرهنگ و ادب یکدیگر تاثیر گذاشته ‏اند. لی بای (701-762 میلادی) یکی ازمعروف‌ترین شاعران کلاسیک چینی در حوزه شعر غنایی و عاشقانه است. وی با «سلسله تانگ» معاصر بوده و دارای سبک شاعری مخصوص است که با فرم ساختاری مدحی و درباری پیش از او، تفاوت آشکار دارد. در حدود هزار قطعه شعر از لی‏بای باقی مانده که به دلیل دارابودن ویژگی ‏های خلاقانه، بسیار مورد توجه شاعران بعد از او قرار گرفته است. کمتر از دو قرن بعد از مرگ لی بای، در کشور ایران، معاصر با سلسله سامانیان، شاعر و نویسنده پارسی‌گوی به‌نام رودکی (237- 319 ه. ق.) با عنوان پدر شعر فارسی در عرصه ادبیات فارسی ظهور می ‏کند. وی از شاعران پرکار زبان فارسی بوده، ولی آنچه اینک ازو در دست است در حدود 1000 بیت شعر و بیشتر در قالب قصیده و مضامین تغزلی است. این پژوهش اشعار غنایی لی بای و رودکی را مقایسه می‌کند. در این مطالعه موردی، هزار شعر به جا مانده از لی‏ بای و هزار بیت بر جای مانده از رودکی بررسی شده است. شباهت‌ها و تفاوت‌ها میان شعر این دو شاعر با رویکرد توصیفی تحلیلی و بر اساس مکتب تطبیقی امریکایی، بررسی شده اند.