بررسی وجوه آشنایی زدایی موسیقایی در سروده های کودکانه محمود کیانوش

این پژوهش با رویکرد فرمالیستی و با شیوه تحلیلی- توصیفی، به بررسی وجوه آشنایی‌زدایی موسیقایی در اشعار کودکانه محمود کیانوش پرداخته است. صورت‌گرایان روس توجه ویژه به زبان و به خصوص به موسیقی زبان دارند تا آن جا که چگونه گفتن را مقدم بر چه گفتن دانسته‌اند.ساحت شعر کودکانه نیز بر محور اصلی موسیقی زبان استوار است. در این گذار اهمیت توجه به عوامل موسیقایی در شعر کودک بارزتر می ‌شود. عواملی که که کلام را به سمت و سوی شعر سوق می‌‌دهد و به تعبیر صورتگرایان به برجستگی زبانی منجر می‌شود. از کاربست این نظریه بر آثار کودکانه کیانوش، برجستگی‌های زبانی در محورهای موسیقی بیرونی و کناری، دو عامل بارز به چشم آمدند که سبب برجستگی زبانی اشعار کودکانه او شده‌اند.او با مدد از دانش شعر کلاسیک و نو، زبان شعر کودک را تشخص بخشیده و به سمت موسیقیایی بودن سوق داده است. هنر کیانوش در به کارگیری انواع قافیه غنی و ردیف‌های پویا، با تکیه بر اوزان عروضی منتخب و بحور گوشنوازی مانند رمل و رجز است. او توانایی خود را با بهره‌گیری از اوزان مطبوع جویباری و دقت و توجه به کارکردهای ردیف و قافیه و تمرکز بر مطابقت مضمون با وزن ‌های شعری و کاربست قافیه و ردیف مرتبط با درونمایه شعر، به مخاطب نشان داده است. او عامدانه و آگاهانه از هر عنصر موسیقایی در شعر بهره گرفته است تا شعر کودک را به شعری خلاق و پویا تبدیل کند.بنابر‌این او را باید پیشگام شعر نوین کودک در ایران دانست.