بررسی روند نظریه شهرسازی بیوفیلیک و اثرات آن در آرامش و امنیت محیطی شهرها

شهرسازی بیوفیلیک که مبتنی بر طبیعت و گسترش آن در شکل و محتوای برنامه ریزی شهری است، از مهمترین الگوهای قابل بررسی در زمینه آرامش و امنیت محیطی مکان های جغرافیایی از جمله شهرها می باشد. هدف این تحقیق بررسی روند نظریه شهرسازی بیوفیلیک و اثرات آن در آرامش و امنیت محیطی شهرها است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر گردآوری داده ها از طریق روش پیمایشی است. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه بوده است. روایی آن از طریق جامعه نخبگان تایید و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب کرونباخ بیشتر از 78/0 تایید شد. جامعه آماری تحقیق کارشناسان و متخصصان حوزه شهرسازی و برنامه ریزی شهری تشکیل داده اند که با توجه به نبود آمار دقیق در این زمینه، حجم نمونه 100 کارشناس در نظر گرفته شد. تحلیل نتایج نشان داد که نظریه شهرسازی بیوفیلیک در طراحی، برنامه ریزی و مدیریت شهری در سطح معناداری برابر با 000/0 بوده است اما میانگین این شاخص ها به ترتیب 81/1، 53/2 و 2 تایید می نماید که این نظریه در توسعه شهری مورد استفاده نبوده است. همچنین نتیجه آزمون تی تک نمونه ای نشان داد که شهرسازی بیوفیلیک در کاهش استرس، کاهش فشار اجتماعی، ایجاد امنیت روحی و روانی، ایجاد آرامش، کاهش بحران های شهری و کاهش جرایم اجتماعی در سطح معناداری کمتر از 05/0 موثر است. بیشترین تاثیرگذاری شهرسازی بیوفیلیک بر کاهش بحران های شهری با میانگین 90/3 و سپس ایجاد آرامش با 81/3 بوده است. میزان همبستگی بین شاخص شهرسازی و معماری بیوفیلیک با آرامش و امنیت محیطی، برابر با 760/0 است که یک همبستگی مستقیم به شمار می آید. در مجموع ویژگی های شهرسازی و معماری بیوفیلیک توان تبیین 76 درصد از تغییرات متغیر وابسته یعنی بهبود آرامش و امنیت را دارا هستند.