بازنمایی ارتباطات عملکردی نواحی مغزی از روی سیگنال EEG برای بررسی تمایز در الگوهای زمانی رویدادهای تصویری

برای برقراری ارتباط با محیط زندگی که همیشه در حال تغییر است، مغز مدام نیاز به تولید و به -روز رسانی انتظارات مربوط به رویدادهای پیش رو و تخمین آن برای پاسخ های حسی و حرکتی عصبی متناظر با آن را دارد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباطات در درک زمان در دو حالت -قابل پیش بینی و غیر قابل پیش بینی است. داده های مورد نیاز پژوهش از سیگنال های EEG ثبت شده از پایگاه داده موجود که شامل آزمایشی بر روی29 فرد سالم در دو حالت قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی و در4تاخیر83، 150، 400، 800 میلی ثانیه برای هر فرد انجام شده، می باشد. به منظور تخمین ارتباط عملکردی از روی سیگنال های مغزی از روش شاخص تاخیر فاز(PLI) استفاده شده است. این روش برای آشکارسازی درک زمان در دو حالت رویدادهای قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی استفاده شده است. ابتدا به مقایسه 4تاخیر در هر حالت پرداخته شده است که نشان داد، بیشتر تمایز در باندهای گاما، بتا و تتا بوده است. همچنین تفاوت معنادار بین تاخیرها در حالت پیش بینی نسبت به حالت غیرقابل پیش بینی بیشتر بوده است. سپس به بررسی اختلافات بین دو حالت در هر تاخیر پرداخته شده است. نتایج، اختلاف معنادار در همه ی تاخیرها را نشان داده است. باندآلفا درحالت غیر قابل پیش بینی در تاخیر400میلی ثانیه تعداد ارتباطات بین نواحی پس سری و گیجگاهی بیشتر و قوی تر شده است و همچنین میانگین ارتباطات غیرقابل پیش بینی از پیش بینی بیشتربوده است. بانددلتا در تاخیرهای150، 400و800میلی ثانیه ارتباط بین نواحی مرکزی و -پیشانی وجود داشته است درحالیکه در تاخیر83میلی ثانیه ارتباط قوی بین نواحی مرکزی و -جلوپیشانی بوده است. نیمکره راست جلوپیشانی در درک زمان مهم است. در طولانی ترین تاخیر(800 میلی ثانیه) ارتباطات باندهای دلتا، تتا و بتا در هر دو حالت نسبت به بقیه تاخیرها کاهش یافت.