آداب تغذیه از منظر آموزه های دینی و نقش آن در تحصیل معرفت شهودی

مساله تغذیه یکی از اساسی ترین، اموری است که انسان یرای ادامه حیات به آن نیاز ضروری دارد. از این رو در آموزه های دینی به ویژه در قرآن بیش از 300 آیه در ارتباط با تغذیه و آداب آن بیان شده است و هدف از پژوهش، بیان آدابی که در تغذیه سبب تحصیل معرفت شهودی با تکیه بر آیات و روایات و سخنان علما است.

این پژوهش با استفاده از آیات و روایات وکتب مرتبط با آنها در صدد تبیین آداب تغذیه از منظر آموزه های دینی که در تحصیل معرفت شهودی تاثیر گذارهستند، می باشد. این پژوهش به روش مطالعه کتابخانه ای انجام گرفته و اطلاعات لازم جمع آوری وتجزیه و تحلیل شده است؛ بنابراین روش تحقیق در این مقاله، توصیفی- تحلیلی محسوب می شود. 

اهمیت معرفت شهودی و تغذیه و رعایت آداب آن در متون دینی به ویژه قرآن بیان شده است و برای تحصیل معرفت شهودی که همان خدا شناسی است یکی از عوامل تاثیرگذار، رعایت آداب تغذیه است. در این تحقیق سعی شده آنچه را که به نظر نگارنده، شاخصه اصلی در تحصیل معرفت شهودی و مرتبط با تغذیه است آورده شود. این شاخصه ها با تمسک به آموزه های دینی عبارت است از؛ حلال بودن غذا، روزه، کم خوری، نیت و انگیزه الهی داشتن در خوردن غذا، ذکر بسم الله، که از تمام این ها به عنوان عوامل ایجادی یاد شده است.

یکی از انواع شناخت های بشری، شناخت شهودی است و برای رسیدن به این مرحله شناخت، هر فرد باید سعی کند حجاب ها را از بین ببرد. یکی از عوامل زمینه ساز در رسیدن به شناخت شهودی آداب تغذیه است که در آموزه های الهی از جایگاه ویژه ای برخوردار است و بر حفظ و رعایت آداب تغذیه در قرآن، روایات معصومین (ع) و سخنان علمای دین تاکید فراوان شده است و از جمله حلال بودن، روزه، کم خوری، نیت و انگیزه الهی داشتن در تغذیه و ذکر بسم الله سبب نورانیت قلب می گردد و نتیجه آن تحصیل معرفت شهودی است که در متون دینی سفارش شده است.