بررسی کارآمدی مدل پوسته CRUST 1.0 برای تخمین عمق موهو در منطقه خاورمیانه

با توجه به پیچیدگی و تنوع ساختار تکتونیکی در منطقه خاورمیانه، استفاده از روشی که بتواند عمق موهو را با بیشترین همخوانی با این ساختارها را ارایه دهد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مقاله به مقایسه عمق موهو به دست آمده در منطقه خاور میانه با استفاده از دو شیوه متفاوت؛ 1) وارون سازی گرانی منشور های کروی، 2) تخمین عمق موهو با به کار گیری منشور های کروی و استفاده از مدل پوسته لرزه ایCRUST1.0 ، می پردازیم. در حالت کلی به دست آوردن عمق از داده های گرانی یک مسئله وارون غیرخطی است. در هر دو شیوه داده های گرانی با استفاده از روش یودا برگردان می شوند. با توجه به وسعت منطقه، استفاده از منشورهای کروی به جای منشورهای تخت در روش وارون سازی به کار رفته علاوه بر در نظر گرفتن انحنای زمین موجب کارآمدی روش نیز می شود. کمینه عمق موهوی به دست آمده از روش اول 12 کیلومتر مربوط به بخش هایی از اقیانوس هند و بیشینه عمق موهو 54 کیلومتر مربوط به قسمت های غربی فلات تبت است که با مرز صفحات و ساختارهای تکتونیکی همبسته است. محدوده عمق موهو در روش دوم در بازه 5/7 تا 49 کیلومتر است که مقدار کمینه مربوط به بخش هایی از اقیانوس هند و مقدار بیشینه مربوط به قسمت هایی از زاگرس است. مقایسه نتایج دو روش نشان می دهد که نتایج حاصل از روش اول به دلیل وارون سازی داده های گرانی سنجی نسبت به روش دوم که از مدل پوسته لرزه ای CRUST 1.0 برای تخمین عمق موهو استفاده کرده، کاملا با مرز صفحات همخوانی داشته و کلیه ساختار های تکتونیکی منطقه را نشان می دهد.