چالش های مراکز مراقبت بعد از خروج در پیشگیری از تکرار بزهکاری توسط مددجویان

با افزایش نرخ بزهکاری و افزایش تعداد زندانیان، مرحله پساکیفری در راستای بازپروری مجرمان موردتوجه قرار گرفت. به طورکلی پیشگیری از تکرار جرم و لزوم حمایت از اقشار آسیب دیده، اتخاذ تدابیر مراقبت بعد از اعمال کیفر بر مجرمان را توجیه می نماید. هدف از این پژوهش، بررسی آسیب شناسی سیاست های مرکز مراقبت بعد از خروج درزمینه پیشگیری از تکرار بزهکاری می باشد. سوال اساسی تحقیق حاضر، این است که آیا مرکز مراقبت بعد از خروج به کیفیتی که در ایران ایجادشده است، بر عدم بازگشت مددجویان به زندان موثر است؟ حال در پژوهش حاضر، با روش تحقیق توصیفی تحلیلی، سیاست های مرکز مراقبت بعد از خروج را مورد امعان نظر قرار داده و این نتیجه حاصل شد که ارتباط صمیمانه مددجویان با مددکاران، هم در دوران نگهداری در کانون و هم پس از آن، مددجویان را در تشکیل زندگی اجتماعی سالم کمک کرده و می تواند موجب عدم بازگشت آن ها به کانون اصلاح و تربیت باشد؛ اما در حال حاضر به عللی ازجمله مشکلات مالی و متعاقب آن، تخصیص ندادن بودجه به این مرکز، این نهاد بیش ازپیش ضعیف شده و نمی تواند پاسخگوی جمعیت زیاد زندانیان و سامان بخشیدن به زندگی آنان، پس از خروج از زندان باشد؛ بنابراین این نهاد، برای انجام وظایف خود، نیازمند حمایت و توجه بیشتر از سوی دولت می باشد.