تاثیر اصلاح کننده آلی و شیمیایی بر پایداری ساختمان خاک، دامنه رطوبتی با حداقل محدودیت و گنجایش آب انتگرالی گیاه گندم در خاک های شور

شوری خاک بر بیشتر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک تاثیر منفی دارد. شوری همچنین بر روابط خاک و گیاه تاثیرگذار بوده و با کاهش دادن مقدار جذب آب رشد گیاه را محدود می کند. از راهکارهای مورد استفاده برای کاهش اثرات شوری و اصلاح ویژگی های فیزیکی خاک، استفاده از اصلاح کننده های آلی و شیمیایی می باشد. در این پژوهش اثر دو نوع اصلاح کننده آلی و شیمیایی بر ویژگی های فیزیکی 5 نمونه خاک شور با درجه شوری و سدیمی متفاوت از عمق صفر تا 30 سانتی متری اطراف دریاچه ارومیه بررسی شد. تیمارهای مورد استفاده شامل جلبک، سالفید و جلبک+سالفید بودند. شاخص های میانگین وزنی قطر خاکدانه ها (MWD) در دو حالت تر و خشک و پایداری خاکدانه (AS) به عنوان شاخص های پایداری ساختمان خاک و دامنه رطوبت با حداقل محدودیت محدودیت (LLWR) و گنجایش آب انتگرالی (IWC) به عنوان شاخص های هیدرولیکی خاک مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد در 5 نوع خاک مورد مطالعه استفاده از ترکیبات اصلاح کننده باعث افزایش شاخص های پایداری ساختمان خاک شد که این افزایش در خاک 1، 2 و 4 بیشترین مقدار بود. همچنین سالفید باعث بیشترین افزایش در مقدار پایداری خاکدانه (9/74 درصد افزایش)، دامنه رطوبت بدون محدودیت در مکش 33 کیلوپاسکال (LLWR33، 5/14 درصد افزایش) و گنجایش آب انتگرالی (2/26 درصد افزایش) نسبت به شاهد شد. بیشترین مقدار میانگین وزنی قطر خاکدانه در دو حالت تر و خشک نیز در تیمار سالفید+جلبک به ترتیب با 4/52 و 4/40 درصد افزایش نسبت به شاهد به دست آمد. تاثیر خصوصیات اولیه خاک بر میزان ویژگی های اندازه گیری شده معنی دار بود و کاربرد اصلاح کننده ها باعث بهبود این ویژگی ها در خاک های مورد مطالعه شد.