بررسی ویژگی های حفاظت تابشی کامپوزیت پلی کاپرولاکتون / اکسیدآهن و بیسموت

گسترش روز افزون علوم هسته ای و کاربرد های مربوطه در زمینه های مختلف مواجهه ی انسان و محیط زیست با پرتوهای یونیزان را گریزناپذیر کرده است. از طرفی مواجهه ی مداوم انسان با این پرتوها می تواند خطرات و عوارض جدی بسیاری به دنبال داشته باشد. بنابراین برای کاهش خطر پرتوگیری راهکارهایی مانند کاهش زمان مواجهه، فاصله گرفتن از چشمه و هم چنین استفاده از انواع حفاظ های پرتوی پیشنهاد می گردد. یکی از موثرترین مواد شناخته شده در طبیعت جهت ساخت حفاظ در مقابل پرتوهای گاما و ایکس سرب است که البته سمی بودن و وزن بالای حفاظ، استفاده از این ماده به منظور استفاده در حفاظ های شخصی را با تردید مواجه کرده است. جایگزینی سرب با دیگر عناصر سنگین و قرار دادن ذرات در یک بستر پلیمری می تواند تا حدی مشکل سمیت و سنگین بودن را مرتفع نماید. هم چنین براساس تحقیقات انجام شده انتظار می رود استفاده از نانوذرات به جای ذرات توده ای خصوصا در انرژی پایین منجر به افزایش عملکرد حفاظ گردد. در این پژوهش ترکیبات اکسیدبیسموت و اکسیدآهن در بستر پلیمر پلی کاپرولاکتون مورد بررسی قرار گرفته اند. میزان تضعیف پرتوهای گامای ساطع شده از دو چشمه ی Cs137 و Co60 در نمونه های تولیدی اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده افزایش توان تضعیف هر دو نوع پلیمر ساخته شده با نانوذرات در قیاس با ترکیبات توده ای را نشان می دهد، به نحوی که ضخامت نیم لایه به میزان 48 (37) درصد برای نمونه ی اکسیدبیسموت و 36 (21) درصد در نمونه ی اکسیدآهن برای پرتوهای گامای ساطع شده از چشمه ی Cs137 (Co60) است.