برهمکنش شوری و کروم بر پیگمان ها و عملکرد فتوسیستم II خرفه (.Portulaca oleracea L)

هدف از پژوهش حاضر، بررسی برهمکنش تنش شوری و کروم بر برخی شاخص های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیاه خرفه بود. در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار و 4 سطح شوری (0، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر) با استفاده از کلرید سدیم هر 4 روز از طریق آبیاری و 5 سطح کروم (0، 7، 14، 21 و 28 میلی گرم بر کیلو گرم وزن خشک خاک) آزمایش انجام شد و قبل از کشت بذر در خاک با افزایش دی کرومات پتاسیم به خاک سطوح مختلف تیمار کروم تهیه شد. مقادیر نشت یونی، وزن تر و خشک و سطح برگ ها، کلروفیل a، b و کل، ضریب ثبات کلروفیل، کارتنویید، کارایی فتوسیستم II و مقدار آب نسبی برگ ها پس از 60 روز از کشت گیاهان اندازه گیری و سنجش شدند. نتایج نشان داد با افزایش سطوح مختلف کروم و شوری روند کاهشی معنی داری (05/0P≤) در وزن تر و خشک، سطح برگ، کلروفیل a، b و کل، کارتنویید، کارایی فتوسیستم II مشاهده شد. کمترین میزان کارایی فتوسیستم II و بیشترین میزان نشت یونی در سطوح شوری 12 دسی زیمنس بر متر و کروم 28 میلی گرم بر کیلو گرم مشاهده گردید. برهمکنش شوری و کروم بر مقادیر کلروفیل و وزن تر و خشک و سطح برگ اثر کاهشی معنی داری داشت، همچنین تنش ترکیبی بالاترین سطح کروم و شوری (شوری 12 دسی زیمنس بر متر و کروم 28 میلی گرم بر کیلو گرم)، باعث کاهش بیشتر نسبت به دو تنش به تنهایی شد. اگرچه شوری و کروم سبب کاهش رشد برگ های خرفه گردید.