تاثیر پرایمینگ و فرسودگی بر روی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی بذر لوبیا رقم صدری Phaseolus Vulgaris

به منظور بررسی اثر پرایمینگ و فرسودگی (پیری تسریع شده) بر روی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه لوبیا آزمایشی، بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1400 انجام شد. تیمارها شامل فرسودگی (شاهد و دو سطح 88 و 78 درصد جوانه زنی) و پرایمینگ (شاهد، هیدرو پرایمینگ، پرایمینگ با جیبرلین (20 میلی گرم بر لیتر) و اسید سالیسیلیک (100 میلی گرم بر لیتر)) بود. در این آزمایش جهت بررسی اثر پتانسیل آب بر روند جذب آب به وسیله بذر لوبیا از آب مقطر به عنوان آب با پتانسیل صفر استفاده شد. اندازه گیری وزن بذرهای تیمارشده هر 15 دقیقه، 45 دقیقه، 1:30 دقیقه و... به مدت 24 ساعت در دمای 25 درجه ی سانتی گراد ادامه یافت. نتایج نشان داد که بیش ترین میانگین مدت زمان جوانه زنی، سرعت جوانه زنی،ضریب جوانه زنی، شاخص وزنی بنیه گیاهچه، شاخص طولی بنیه گیاهچه و طول گیاهچه از تیمار پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسوده حاصل گردید. فرسودگی موجب کاهش میزان ذخایر فیتین و جذب آب شد، ولی انواع پرایمینگ صفات اندازه‎گیری شده را افزایش داد. همچنین، فرسودگی باعث افزایش سرعت جوانه زنی روزانه و ضریب آلومتری شد. در کل، استفاده از پیش تیمار جیبرلین موجب تقویت فیزیولوژیکی بذرهای ضعیف لوبیا شد و از این تیمار می توان جهت افزایش بنیه بذرهای ضعیف استفاده کرد.