آسیب شناسی بازنویسی های مثنوی مولوی در کتابهای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در سطح زبانی و فکری

مثنوی مولوی از کتابهای مهمی است که بواسطه اهداف تعلیمی آن، سهم بیشتری در بازنویسی و بازآفرینی آثار ادبیات کهن برای کودکان و نوجوانان دارد. اما گاه میبینیم بازنویسیها، در زبان و محتوا در مقایسه با اصل حکایت و زبان متناسب مخاطب، از منظر سبکی دارای نقاط ضعف هستند.

در این مقاله با بهره گیری از روش کتابخانه ای و تحلیل مقایسه ای محتوای بازنویسیها با اصل حکایت مثنوی، مجموعه کتابهای بازنویسی‌شده در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان از منظر سبکی در سطح زبانی و محتوایی نقد و بررسی شده است. جامعه آماری تحقیق، مجموعه 12 جلدی حکایتهای مثنوی «از نیستان» برای استفاده گروه سنی «د» است که در سال 1386 به مناسبت هشتصدمین سالگرد تولد مولوی، درجهت آشنایی کودکان و نوجوانان با مولوی، برای استفاده در مراکز فرهنگی هنری کانون منتشر شده است.

انتخاب واژه های کهن بدون معنی، آوردن ابیات مثنوی بجای بخشی از روایت داستانی، ساختار دستوری کهن، واژه ها و اصطلاحات عامیانه در سطح زبانی و عدم توجه به محتوای تعلیمی آموزشی مولوی و تغییرات نابجای اصل محتوای حکایتها، از آسیبهای اصلی بازنویسی مثنوی در این کتابها است.

مقایسه بازنویسیها با اصل حکایت، هدف مولوی و زبان متناسب با گروه سنی «د» نشان میدهد بازنویسیها در مواردی بدلیل عدم درک محتوایی، عدم توجه به زبان متناسب مخاطب، تغییر محتوا و عدم توجه به پیام مولوی، دارای لغزشهای زبانی و فکری هستند و از اهداف آموزش و پرورش فکری، که رسالت اصلی کانون است، دور شده اند.