اولویت بندی عوامل زیرساختی موثر بر ایمنی راه های دوخطه با رویکردهای پیشگیرانه و واکنش گرا (مطالعه موردی: محور اهر-تبریز)

هدف پژوهش حاضر، شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر ایمنی راه برون شهری دوخطه محور اهر- تبریز توسط سه مدل شبکه عصبی، تاپسیس و رگرسیون لجستیک است. نتایج حاصل از مدل شبکه عصبی نشان داد که این مدل با درستی پیش بینی 86 درصد متغیر های زیرساختی به ترتیب وجود قوس های افقی و قایم، درصد خودروهای سنگین، وضعیت روسازی، وضعیت زهکشی راه، حجم ترافیک عبوری و وضعیت دوربین کنترل سرعت را اولویت بندی می کند. درحالی که بر اساس روش تاپسیس، اولویت متغیر های زیرساختی موثر بر ایمنی مسیر به ترتیب شامل وضعیت زهکشی، وضعیت روسازی، وضعیت دوربین کنترل سرعت، وجود قوس های افقی و قایم، وضعیت علایم مورد استفاده در راه، درصد خودروهای سنگین، وضعیت روشنایی راه، حجم خودرو و وضعیت آرام سازی ترافیک می باشد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که این مدل با درستی 82/74 درصد توانایی اولویت بندی عوامل زیرساختی شامل متغیرهای وضعیت روسازی، وضعیت دوربین کنترل سرعت، وضعیت روشنایی راه، حجم ترافیک عبوری، و وضعیت علایم مورد استفاده در راه دارد که این متغیرها به ترتیب اثرگذاری بیشتری بر اساس شانس بیشتر در مدل نسبت به دیگر متغیرهای زیرساختی در احتمال وقوع شدت تصادفات دارند. مقایسه عملکردی رویکردهای واکنش گرا و پیشگیرانه با استفاده از آزمون های اسپیرمن و تی-تست نیز نشان داد که بین دو مدل شبکه عصبی و رگرسیون لجستیک همبستگی در عملکرد وجود دارد و دو مدل در رویکرد واگنش گرا تقاوت معناداری وجود ندارد. درحالی که بین این مدل ها و مدل تاپسیس تفاوت معناداری وجود دارد.