پاسخ لرزه ای ساختمان های بتن آرمه با سیستم دوگانه و پایه جداسازی شده در ساختگاه نزدیک به گسل

در ساختمان های بتن آرمه بلندمرتبه استفاده از سیستم های جداساز می تواند منجر به افزایش پاسخ سازه شود که برای کنترل این مسئله افزایش سختی ساختمان با استفاده از سیستم های باربر جانبی مانند دیوار برشی پیشنهاد می شود. در مطالعه حاضر، به مقایسه پاسخ لرزه ای ساختمان های بتن آرمه دوگانه با پای ثابت و جداسازی شده با جداساز لاستیکی-سربی تحت رکوردهای حوزه نزدیک با استفاده از روش تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی مطابق با ضوابط ویرایش چهارم استاندارد 2800 و آیین نامه ASCE/SEI 7-16 پرداخته شده است. به این منظور ساختمان های بتن آرمه 10، 15 و 20 طبقه که دارای سیستم دوگانه قاب خمشی ویژه همراه با دیوار برشی ویژه بوده و نیز در پلان مشابه و منظم هستند، به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده اند. سازه 20 طبقه به عنوان سازه بلند در این مطالعه در نظر گرفته شده است. نتایج نشان دهنده آن است که پاسخ ساختمان های جداسازی شده شامل میانگین، میانه و صدک های 16% و 84% دریفت و شتاب طبقات و همچنین میانگین و بیشینه برش پایه کاهش قابل ملاحظه ای نسبت به ساختمان با پای ثابت بر اساس هر دو آیین نامه داشته است. نتایج دلالت بر آن دارند که در سازه های جداسازی شده نسبت به سازه های با پای ثابت، بر اساس آیین نامه ASCE نسبت به استاندارد 2800، دریفت حداکثر در سازه ها 23% کاهش بیشتر و شتاب و برش پایه میانگین 11% کاهش بیشتری نشان داده است. نتایج بدست آمده در این تحقیق می تواند مبنای توسعه ضوابط استاندارد 2800 برای بررسی پاسخ لرزه ای ساختمان های بتن آرمه جداسازی شده واقع شده در ساختگاه نزدیک به گسل باشد.