بررسی اثر بیوچار و منابع مختلف نیتروژن بر ویژگی های رشد و عملکرد گیاه برنج (Oryza sativa L.)

این پژوهش به منظور بررسی اثر بیوچار و منابع نیتروژن بر صفات زراعی و نیتروژن خاک و گیاه در برنج رقم تیسا و در قالب دو آزمایش مزرعه ای و گلخانه ای در ایستگاه تحقیقات برنج تنکابن اجرا شد. طرح آماری مورد استفاده، به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی و شامل سه تکرار بود. تیمارهای مورد آزمایش شامل بیوچار در سه سطح (صفر،‏ 20 و 40 تن در هکتار) و منابع نیتروژن در سه سطح (صفر، کود شیمیایی نیتروژن به مقدار 200 کیلوگرم در هکتار و تلقیح بذر با باکتری‏های تثبیت ‏کننده نیتروژن (آزوسپیریلوم، ازتوباکتر و سودوموناس) بود. نتایج آزمایش مزرعه ای نشان داد که در بین منابع مختلف نیتروژن، کاربرد کود شیمیایی نیتروژن منجر به افزایش معنی دار برخی از اجزای عملکرد، عملکرد دانه و غلظت نیتروژن در گیاه گردید، به طوری که تعداد پنجه بارور در کپه، عملکرد دانه و غلظت نیتروژن در دانه و کاه به ترتیب حدود 4/20، 6/33، 8/17 و 7/24 درصد در مقایسه با عدم مصرف نیتروژن افزایش یافت و اثر متقابل تیمارها (کود شیمیایی نیتروژن ×20 تن در هکتار بیوچار، کود شیمیایی نیتروژن ×40 تن در هکتار بیوچار، کاربرد باکتری ×20 تن در هکتار بیوچار، کاربرد باکتری ×40 تن در هکتار بیوچار) در میزان نیتروژن کاه معنی‏دار شد. در شرایط گلخانه بیشترین عملکرد دانه (17/90 گرم) در تیمار کاربرد کود شیمیایی نیتروژن ×40 تن در هکتار بیوچار و بیشترین غلظت نیتروژن دانه (64/0 میلی گرم بر کیلوگرم) در تیمار کاربرد باکتری ×40 تن در هکتار بیوچار مشاهد شد. با توجه به نتایج این تحقیق، کاربرد کود شیمیایی نیتروژن در مقدار 200 کیلوگرم در هکتار برای دستیابی به حداکثر عملکرد دانه برنج و همچنین استفاده از بیوچار در مقادیر 20 و 40 تن در هکتار جهت بهبود حاصلخیزی خاک مناسب ارزیابی گردید.