بررسی آماری عابرین پیاده قربانی حوادث رانندگی استان بوشهر در سال های 85 تا 89 و راهکارهای کاهش تصادفات

متاسفانه هر ساله تعداد زیادی از مردم عزیز کشورمان در سوانح رانندگی جان خود را از دست می دهند، که هزینه های آن برای کشور ما بسیار زیاد و بعضا جبران ناپذیر است. از بین رفتن تعداد زیادی از مردم در حوادث رانندگی، اعم از افراد عادی و یا فرهیختگان و نخبگان در رده های سنی 35 سال که مهم ترین سنین بهره دهی فرد برای جامعه است، ضایعاتی به راستی جبران ناپذیر بوده و خسارت های ناشی از این تلفات از دیدگاه جامعه شناسی قابل محاسبه نیستند. وقوع هر تصادف، معلول علل مختلفی است که در این مقاله علل تصادفات سالهای 85 تا 89 مربوط به عابرین پیاده به لحاظ اینکه قریب به 7/13 درصد کل قربانیان حوادث رانندگی در این مدت را تشکیل می دهند و حجم بالای این گروه از قربانیان حوادث رانندگی موجب گردیده تا متغیرهای تاثیر گذار در مرگ میر عابرین پیاده ناشی از حوادث رانندگی مورد بررسی قرار گیرد(نیک زاد، 1386). یافته های تحقیق نشان دادند که در بازه زمانی مورد مطالعه 3/72% از متوفیان مرد و 7/27% زن بوده اند که از لحاظ محل فوت ، 3/12% قربانیان قبل از رسیدن به بیمارستان و 9/47% درصد در بیمارستان و8/34% در محل حادثه و4/2% در منزل فوت کرده اند که اصلی ترین علت مرگ ضربه به سر (8/44%) می باشد و عمده افراد متوفی در جاده های برون شهری (6/41%) و راه های درون شهری(1/41%) و 3/17% در جاده های خاکی و روستایی تصادف کرده اند. 2/40% افراد کمتر از 30 سال، 7/9%بین49-30 سال و 3/41% بالای 50 سال سن داشته اند. و 6/16% قربانیان حوادث رانندگی در این ایام جوانان با سن 18 تا 29 سال بوده اند که حاکی از این است که بیش ترین قربانیان حوادث رانندگی در بین عابرین پیاده مربوط به افراد مسن و کودکان کمتر یا مساوی 10 سال می باشند(مرادی و همکاران، 1391).