تحلیل حساسیت طول ناحیه ی مفصل خمیری در دیوارهای برشی بتن آرمه ی بالدار

زلزله های پیشین نشان داده اند که ساختمان های طراحی شده با دیوار برشی، عملکرد بسیار مناسبی در برابر زلزله دارند؛ به طوری که بخش قابل توجهی از جذب انرژی غیرکشسان، که در این اجزا صورت می گیرد، در ناحیه ی مفصل خمیری است که از طریق تغییرشکل های غیرکشسان سبب کاهش انرژی ورودی لرزه یی می شود. گسترش مفصل خمیری در دیوار برشی بتنی در مناطقی صورت می گیرد که رفتار خمیری، وابسته به شکل پذیری و جزییات دیوار برشی است. یکی از پرکاربردترین شکل های دیوارهای ساختمانی، دیوارهای برشی بتنی بالدار است؛ زیرا بال ها در آن ها، سختی بسیار زیادی در داخل و خارج صفحه دارند و قادر به تحمل تنش های برشی بالایی هستند. در نوشتار حاضر، پارامترهایی که در طول ناحیه ی مفصل خمیری دیوارهای برشی بتن آرمه ی بالدار تاثیر می گذارند، بررسی و حساسیت آن ها بر روی طول ناحیه ی مفصل خمیری ارزیابی شده است.آنالیز حساسیت توسط پارامترهای متغیر مستقل با یک انحراف استاندارد و میانگین آن ها انجام شده است. برای این منظور، از روش شبیه سازی مونت کارلو، تحلیل نمودار تورنادو و روش مرتبه ی اول لنگر دوم برای تعیین عدم قطعیت های مرتبط با پارامترهای تحلیل استفاده شده است. نتایج نشان داده است که در میان متغیرهای طراحی در نظر گرفته شده، نسبت ارتفاع به طول جان، طول بال به طول جان، و سطح بار محوری از مهم ترین پارامترهای طراحی در ناحیه ی مفصل خمیری بوده اند، در صورتی که مقاومت تسلیم میلگردهای عرضی، کمترین اثر را در تعیین ناحیه ی مفصل خمیری داشته است.