اثر تراکم و کائولین بر عملکرد و خصوصیات بیوشیمیایی ارقام گندم (.Triticum aestivum L) در شرایط دیم

به منظور بررسی اثر تراکم و محلول پاشی کایولین بر ارقام گندم دیم، پژوهشی بصورت فاکتوریل-اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار تحت شرایط دیم در شهرستان کوهدشت اجرا شد. فاکتور تراکم در چهار سطح 350، 500، 650 و 800 بوته در مترمربع و فاکتور رقم شامل سه رقم گندم دیم شامل کریم، کوهدشت و قابوس به صورت فاکتوریل در کرت های اصلی و محلول پاشی کایولین در دو سطح عدم کاربرد و کاربرد کایولین در کرت های فرعی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش تراکم بر میزان آنتی اکسیدان های پلی فنول اکسیداز و پراکسیداز (به ترتیب 2/26 و 1/9 درصد) و کربوهیدرات های دانه (9/11 درصد) افزوده شد، اما میزان پروتیین دانه (3/4 درصد) در بالاترین تراکم نسبت به شاهد کاهش یافت. میزان نیتروژن، پتاسیم و آهن دانه با افزایش تراکم کاهش نشان داد. بیشترین میزان فسفر، روی و پروتیین دانه به رقم قابوس تعلق داشت، بطوری که میزان فسفر به ترتیب 4/6 و 9/1 درصد، میزان روی به ترتیب 6/4 و 3/1 درصد و میزان پروتیین به ترتیب 5/2 و 3/0 درصد در رقم قابوس بیشتر از ارقام کریم و کوهدشت بود. محلول پاشی کایولین موجب افزایش جذب تمام عناصر ضروری مورد مطالعه در اندام هوایی و میزان نیتروژن، فسفر، آهن، روی و کربوهیدرات های دانه، اما موجب کاهش آنتی اکسیدان های اندام هوایی و میزان پتاسیم و پروتیین دانه نسبت به عدم کاربرد کایولین شد. در مجموع، رقم قابوس در تراکم 500 بوته در متر مربع با کاربرد کایولین به عنوان بهترین تیمار جهت تولید و غنی سازی دانه برای منطقه کوهدشت قابل توصیه است.