تاثیر منبع های اطلاعاتی و آموزش های ترویجی در پایداری سویاکاری نکا، مازندران

میزان آشنایی سویاکاران با کشاورزی پایدار، از جمله عامل های موثر در پایداری نظام کشاورزی آنان می باشد. پایداری سویاکاری، سامانه ای شامل سودمندی سویاکاری از طریق کاهش فرسایش خاک و بهبود حاصلخیزی آن، تدوین روش هایی برای کاربرد موثر منبع های درونی کشتزار، تدوین راهبردهایی به منظور بهبود کیفیت جامعه روستایی و کاربرد روش هایی با کمترین تاثیرها بر تخریب منبع های زیست محیطی می باشد. در همین راستا، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر منبع های اطلاعاتی و آموزش های ترویجی در پایداری سویاکاری نکا در سال 1399 انجام گرفته است. جامعه ی آماری پژوهش شامل سویاکاران شهرستان نکا در استان مازندران می باشند (N= 940) که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (1970)، 275 سویاکار به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شدند. پرسشنامه در سه بخش اصلی منبع های اطلاعاتی، شرکت در آموزش های ترویجی و پایداری سویاکاری با طیف لیکرت بود. روایی شکلی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان مورد تایید قرار گرفت. همچنین بر پایه میزان میانگین واریانس استخراج شده (551/0< AVE > 506/0) و پایایی ترکیبی (909/0< CR > 858/0)، پرسشنامه دارای روایی همگرا و پایایی مناسبی بود. برای پردازش داده ها از نرم افزارهای SPSS16 و  Smart PLS2بهره گرفته شد. یافته های مدل سازی معادله های ساختاری نشان داد که شرکت در آموزش های ترویجی و منبع های اطلاعاتی، تاثیر مثبت و معنی دار بر پایداری سویاکاری داشتند. شرکت در آموزش های ترویجی و منبع های اطلاعاتی حدود 83 درصد از واریانس پایداری سویاکاری را تبیین کردند.