بررسی سطوح و روش های مختلف فرآوری دانه کتان بر عملکرد رشد، قابلیت هضم موادمغذی، فراسنجه های خونی و رفتار نشخوار گوسفند

این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح و روش های مختلف فرآوری دانه کتان بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجه های خونی و رفتار نشخوار در گوسفند انجام شد. 42 راس میش بالغ نژاد مغانی با میانگین وزن اولیه 8/2±47  کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی به هفت تیمار و شش تکرار تقسیم شدند. تیمارها شامل: گروه شاهد بدون دانه کتان، 5 درصد دانه کتان خام، 10 درصد دانه کتان خام، 5 درصد دانه کتان میکرونیزه، 10 درصد دانه کتان میکرونیزه، 5  درصد دانه کتان اکسترود و 10 درصد دانه کتان اکسترود بود. اندازه گیری قابلیت هضم جیره به روش نشانگر داخلی خاکستر نامحلول در اسید در 3 روز آخر آزمایش و نمونه گیری از خون در روز آخر آزمایش انجام شد. سطوح و فرآوری دانه کتان اثر معنی داری بر مقدار ماده خشک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک نداشت. میزان گلوگز، نیتروژن اوره ای خون، قابلیت هضم ماده خشک و چربی خام تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت. با توجه به اینکه نتایج این آزمایش نشان می دهد استفاده از دانه کتان فرآوری شده در سطح 10 درصد موجب بهبود قابلیت هضم و برخی فراسنجه های خونی گردید، می توان از دانه کتان اکسترود و میکرونیزه در سطح 10 درصد به عنوان منبع انرژی و پروتیین در جیره میش ها استفاده نمود.