بررسی کیفیت آب مصرفی مرغداری های شهرستان نورآباد استان فارس و مناطق روستایی مجاور

کیفیت آب آشامیدنی، یکی از مهم ترین عواملی است که می تواند بر عملکرد جوجه های پرورشی اثرگذار باشد. مطالعه حاضر به هدف بررسی رایج ترین عوامل موثر بر کیفیت آب مرغداری ها می پردازد. این مطالعه به روش مقطعی بر روی آب مصرفی مرغداری های شهرستان نورآباد استان فارس و روستاهای مجاور آن در سه ماهه دوم سال 1399 و از آب 30 مرغداری با سه بار تکرار انجام شد. نمونه های جمع آوری شده در ظروف پلاستیکی بلافاصله مورد آزمایش pH قرار گرفتند و برای سایر آزمایشات در دمای معمولی به آزمایشگاه منتقل شدند. بیشترین میزان سختی کل (ppm 52/1169±0)، کلسیم (ppm 057/583±)، میزان کل مواد جامد محلول (ppm 5/1398±1)، سدیم (ppm 57/259±0) و کلر (ppm 00/1/403±) متعلق به آب منطقه باجگاه بود. در روستای تل کهنه منیزیم آب (ppm 55/289±0) به میزان قابل توجهی بیش از سایر مناطق بود. pH آب شهرستان نورآباد کمتر از سایر مناطق و در حدود خنثی (020/0±15/7) بود. از نظر سختی کل آب روستای دم قنات برای آشامیدن طیور و مرغداری ها مناسب تر از سایر مناطق و میزان کل مواد جامد محلول آب هر 9 منطقه مورد ارزیابی مناسب تشخیص داده شد. در روستاهای دم قنات و عرب خلیفه سفلی کلسیم آب از وضعیت مناسب تری برخوردار بود. در روستاهای مال محمود، فهلیان و تل کهنه منیزیم آب بیش از حد آستانه برای ماکیان بود. روستای گازرگاه دارای مناسب ترین وضعیت کلر آب بود. در تمام مناطق به غیر از روستای کل گاه سدیم آب بیش از ppm 50 بود. مقادیر pH کمتر از 3/6 موجب کاهش بازدهی و عملکرد ماکیان می گردد. در هیچ یک از مناطق مورد ارزیابی pH آب از 3/6 کمتر نبود. نتایج مطالعه حاضر بیانگر کیفیت نامطلوب آب شهرستان نورآباد است که از طریق راهکارهایی مانند استفاده از ترکیبات اسیدی جهت زدودن رسوبات و تنظیم pH آب و همچنین استفاده از ارتوفسفات ها جهت سختی گیری آب توصیه می گردد.