سیر تطور دیدگاه های شفیعی کدکنی در نقد شعر معاصر (با تکیه بر خصیصه های روش پژوهشی ایشان)
تطور و دگردیسی در اندیشه و آرای هر پژوهشگر در طول دوران تحقیقات علمی امری ناگزیر و مسلما مسیری رو به کمال است. دکتر شفیعیکدکنی از پژوهشگران ادبیات عرفانی و ادبیات شعر معاصر ایران خود نیز همواره در آثارش از نوعی تطور در دیدگاهها و حتی گاهی تناقض در آرای خود خبر می دهد. در این پژوهش با بررسی چهار خصیصه «بیپروایی و قاطعیت»، «احتیاط علمی»، «طنز در بیان» و «مبالغه در بیان» همراه با ذکر نمونهها در روش پژوهشی ایشان؛ سیر دگردیسی آراء وی را در باب مهمترین جریانها (جریان شعر نو نیمایی، جریان شعر منثور و جریان شعر حجم) و مهمترین شاعران (نیمایوشیج، سهراب سپهری، مهدی اخوان ثالث، فروغ فرخزاد و احمد شاملو) نشان داده شده است. به طور کلی در مواردی لحن ستایشگونه یا مخالفگونه و طعنآمیز وی در مورد جریان یا شاعری ثابت باقی مانده است و در مواردی این آراء در طول زمان تغییر کرده است.
شفیعی کدکنی ، شعر معاصر ، تطور دیدگاه ، جریان شعر ، شاعران
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.