ارزیابی پاسخ‏ های فیزیولوژیکی اکوتیپ‏های شاهدانه (.Cannabis sativa L) در سطوح مختلف آبیاری

به‏م نظور ارزیابی پاسخ‏های فیزیولوژیکی اکوتیپ‏های شاهدانه تحت تاثیر سطوح مختلف آبیاری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در سال 1396-1395 انجام شد. عامل آبیاری در سه سطح (50، 75 و 100 درصد ظرفیت زراعی) و عامل اکوتیپ با 12 سطح (ارومیه، سنندج، تبریز، دشت مغان، رشت، خمین، داران، قم، شاهرود، کرمان، طبس و سراوان) بود. نتایج نشان داد که با افزایش تنش خشکی، محتوای رطوبت نسبی، میزان کلروفیل a، b و کلروفیل کل و کارتنویید کاهش یافت ولی میزان نشت الکترولیت‏ها، پرولین، آنزیم‏های کاتالاز و گایاکول پراکسیداز افزایش یافت. در بین اکوتیپ‏ها، اکوتیپ‏ طبس ضمن دارا بودن بیشترین میزان محتوای رطوبت نسبی، کارتنویید، پرولین، کاتالاز و گایاکول پراکسیداز، دارای کمترین مقدار نشت الکترولیتی یا به‏عبارتی دارای بیشترین میزان پایداری غشا نیز بود و برتری قابل توجهی در حفظ محتوای رطوبت نسبی، حفظ محتوای کلروفیل و حفظ پایداری غشا، در سطوح مختلف تنش، داشت. همچنین اکوتیپ تبریز با دارا بودن محتوای رطوبت نسبی، کارتنویید و پرولین کمتر، دارای بیشترین نشت الکترولیتی غشا بود و از لحاظ از دست دادن محتوای رطوبت نسبی، محتوای کلروفیل و پایداری غشا در سطوح مختلف تنش، نسبت به سایر اکوتیپ‏ها حساس‏ترین اکوتیپ شناسایی شد. بنابرین می‏توان نتیجه گرفت که پارامترهای فیزیولوژیک اندازه ‏گیری شده تحت تنش خشکی می‏توانند به عنوان معیاری در جهت شناسایی اکوتیپ‏های متحمل و حساس به کار روند.