مشارکت مردمی در برنامه ریزی های حمل و نقلی و ارائه مدلی برای آن

عدم بهره‌گیری از تجربه و نظرات مردم در تصمیم‌گیری‌های یک پروژه عمومی، موجب ناموفق شدن آن در کسب رضایت مردم از پروژه‌ اجراشده می‌گردد. این امر به دلیل نادیده گرفته شدن پیشنهادهای مردمی به خصوص محرومین حمل‌ونقل و ندانستن نیازهای واقعی آنها می‌باشد. مشارکت شهروندی بهترین راهبردی است که به‌وسیله‌ آن می‌توان از نیازهای ضروری مردم آگاهی پیدا کرد و نظرات و تجربیات آنها را در فرآیند تصمیم‌گیری‌ها دخالت داد. سازمان برنامه‌ریزی شهری ضمن اطلاع‌رسانی عمومی درباره‌ برگزاری این مشارکت‌ها، باید دسترسی کامل به این فرآیند را برای تمامی اقشار جامعه خصوصا محرومین حمل‌ونقل فراهم کند تا به‌راحتی در این اجتماعات شرکت کنند. علاوه بر آن، باید این دسترسی برای شهروندان فراهم شود تا بتوانند نظرات خود را بیان کنند و در تصمیم‌گیری‌ها موثر باشند. دستیابی به چنین مشارکت عمومی موثری نیازمند زیرساخت‌های مناسبی از جمله کمیته‌های مشورتی شهروندی، ارتباطات عمومی و قوانین لازم‌الاجرا می‌باشد. به‌کارگیری این زیرساخت‌ها در این فرآیند باید طبق مدلی صورت گیرد تا مشارکت مردمی به بهترین نحو اجرا شده، تمامی اهداف را در برگیرد و بیشترین بازده را داشته باشد. جهت دست‌یابی به این هدف، در این مقاله مدل شش‌گانه‌ای پیشنهاد شده است که با بررسی مدل‌های پیشین مشارکت عمومی و افزودن مراحلی به آنها موجب ارتقای نحوه‌ اجرا و تاثیرگذاری این فرآیند اجتماعی می‌گردد.