تاثیر بیوچار و هیدروژل بر خصوصیات مرفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی مریم گلی (.Salvia officinalis L) تحت تنش خشکی

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر بیوچارو هیدروژل بر پارامترهای مرفوفیزیولوژیک و بیوشیمیایی مریم گلی تحت تنش خشکی بود. یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل پنج سطح بیوچار و هیدروژل (شامل عدم کاربرد، کاربرد 10 و ton.ha-1 20 بیوچار، کاربرد 100 وkg.ha-1 200 هیدروژل) و سه سطح تنش خشکی (آبیاری در 80% ظرفیت مزرعه (FC) به عنوان عدم تنش، آبیاری در FC60% به عنوان تنش متوسط و آبیاری در FC40% به عنوان تنش شدید) بود. نتایج نشان داد که خشکی منجر به کاهش پارامترهای رشدی و RWC شد در حالی که نشت یونی، ظرفیت آنتی اکسیدانی و فنل کل افزایش یافت. کاربردton.ha-1 20 بیوچار وkg.ha-1 200 هیدروژل به طور معنی داری شاخص کلروفیل، وزن خشک ریشه و اندام هوایی را نسبت به شاهد در تنش شدید خشکی افزایش داد. در تنش متوسط، تمام تیمارها نسبت ریشه به اندام هوایی را در مقایسه با شاهد کاهش دادند. با این وجود در تنش شدید، تنها کاربرد 10 و ton.ha-1 20 بیوچار این شاخص را کاهش داد. در شرایط عدم تنش و تنش شدید، کاربرد kg.ha-1 200 هیدروژل منجر به افزایش RWC نسبت به شاهد شد (به ترتیب 9/15 و 1/5%). نتایج نشان داد که کاربرد kg.ha-1 200 هیدروژل وton.ha-1 20 بیوچار، نشت یونی و فنل کل را در تنش متوسط و شدید نسبت به شاهد کاهش داد. همه تیمارها در تنش شدید خشکی منجر به کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی نسبت به شاهد شدند و تیمار شاهد بیشترین ظرفیت آنتی اکسیدانی را داشت.