تاثیر تمرین هوازی و مکمل کورکومین بر سطوح رنالاز، کراتینین و نیتروژن اوره خون و آسیب کلیوی در موش های صحرایی نر روش القایی سکته قلبی

سرعت آسیب کلیه پس از انفارکتوس قلبی به سرعت افزایش می یابد، اما تمرینات هوازی و مکمل کورکومین پس از سکته قلبی تاثیرات بسیار مثبتی بر کلیه و قلب دارند. همچنین رنالاز خون می تواند اطلاعات مناسبی از وضعیت سلامت هر دو اندام فراهم کند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی و مکمل کورکومین بر سطوح رنالاز، کراتینین نیتروژن اوره خون (BUN) و آسیب توبولی کلیه در موش های صحرایی نر روش القایی سکته قلبی بود.مواد و روش ها: 40 موش صحرایی نژاد ویستار به طور تصادفی به پنج گروه (هشت تایی) شامل سالم-کنترل، سکته-کنترل، سکته-تمرین، سکته-کورکومین و سکته-توام (شامل تمرین و کورکومین) تقسیم شدند. سکته قلبی از طریق تزریق ایزوپروترنول القا شد. تمرین طی هشت هفته به صورت پنج جلسه دویدن در هفته با شدت متوسط روی نوار گردان انجام گرفت و کورکومین نیز (mg/kg.day) 15 به صورت گاواژ مصرف شد. مقدار رنالاز خون به روش الایزا، مقدار کراتینین و نیتروژن اوره خون به روش آنزیمی و شدت آسیب بافتی به روش هیستولوژیک تعیین شدند و داده ها با تحلیل واریانس تکراهه (آزمون تعقیبی توکی) و آزمون خی دو در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند.

در گروه سکته کنترل، مقدار رنالاز (001/0=P)، کراتینین (001/0=P) و  BUN(025/0=P) خون به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل سالم بود، اما در هر سه گروه مداخله شامل سکته-تمرین، سکته-کورکومین و سکته-توام، مقدار این سه شاخص با گروه سالم کنترل تفاوت معناداری نداشت (05/0<P). با این حال، شدت آسیب کلیوی در هر سه گروه مداخله، به طور معناداری کمتر از گروه سکته کنترل بود (به ترتیب 007/0P=، 037/0P= و 001/0P=). همچنین در گروه توام از هر دو گروه سکته-تمرین (006/0=P) و سکته-کورکومین (003/0=P) کمتر بود.

آثار سوء سکته قلبی بر هر سه متغیر پس از هر سه مداخله، برطرف می شود. با این حال، تاثیر مداخله توام برای کاهش آسیب هیستولوژیک، در مقایسه با هر دو مداخله تمرین هوازی و مصرف کورکومین قوی تر است.