اثر هشت هفته تمرین مقاومتی فزاینده همراه با مکمل یاری سیر بر سطوح سرمی پروتئین واکنشگر-C و مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن

تمرین مقاومتی منظم می تواند به کاهش التهاب منجر شود. از طرفی مکمل یاری سیر با توجه به تاثیرات گسترده آن از جمله اثر آن بر التهاب احتمال می رود در ترکیب با تمرینات مقاومتی اثرات هم افزایی داشته باشد. ازاین رو هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی به همراه مکمل یاری سیر بر سطوح سرمی CRP و مقاومت به انسولین در زنان جوان دارای اضافه وزن بود.

48 زن سالم با دامنه سنی 20 تا 40 سال، به صورت تصادفی ساده بلوکی در چهار گروه تمرین مقاومتی+مکمل (سن=1/3±3/31 سال، شاخص توده بدنی = 7/2±2/28 کیلوگرم بر متر مربع)، تمرین مقاومتی+دارونما (سن=8/3±7/30 سال، =BMI 4/2±4/26 کیلوگرم بر متر مربع)، مکمل سیر (سن=5/2±9/27 سال، =BMI 9/3±7/ 26 کیلوگرم بر متر مربع) و دارونما (سن=8/3±7/29 سال، =BMI 3/3±8/28 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین به مدت هشت هفته برنامه تمرین مقاومتی فزاینده سه جلسه در هفته را شامل سه نوبت با 10 تکرار بیشینه با 1 دقیقه استراحت بین نوبت ها و حرکات انجام دادند. آزمودنی های گروه مکمل و دارونما روزانه دو قرص 500 میلی گرم سیر یا دارونما را در دو نوبت صبح و شب همراه با وعده غذایی مصرف کردند. پیش و پس از هشت هفته تمرین و برنامه مکمل دهی، داده های آنتروپومتریکی و یک تکرار بیشینه (1-RM)، پروتیین واکنشگر C (CRP)، انسولین و گلوکز اندازه گیری  و براساس آن ها مقاومت به انسولین (IR) محاسبه شد. تغییرات نتایج قبل و بعد چهار گروه با تحلیل واریانس یکطرفه بررسی شد. در صورت مشاهده معناداری آزمون تعقیبی بنفرونی به کار رفت.

کاهش معنادار در سطوح سرمی CRP، مقاومت به انسولین و گلوکز در گروه تمرین+مکمل در مقایسه با سایر گروه ها مشاهده شد (05/0>P). در مقابل سطوح انسولین تغییر معناداری را نشان نداد (05/0<P). در خصوص داده های ترکیب بدن نتایج با کاهش معنادار و شایان توجه توده چربی و افزایش معنادار توده بدون چربی همراه بود، به ویژه در گروه تمرین مقاومتی+سیر (05/0>P).

با اینکه داده های CRP و شاخص مقاومت به انسولین آزمودنی های پژوهش حاضر در دامنه طبیعی بودند و بدون خطر به نظر می رسید، در کل با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد برنامه تمرین مقاومتی فزاینده به همراه مکمل یاری سیر تاثیر مضاعفی بر وضعیت شاخص التهابی CRP و مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن در مقایسه با هر کدام از آن ها به تنهایی دارد.