مقایسه پاسخ ایمنوگلوبولین M، و برخی از نشانگرهای اختلالات گوارشی به یک جلسه تمرین تداومی با شدت متوسط و تناوبی پرشدت در دختران ورزشکار

عبارت «سندروم اختلالات گوارش ناشی از ورزش» به اختلالات عملکرد و یکپارچگی دستگاه گوارش اشاره دارد که از ویژگی های مشترک فعالیت های ورزشی پرشدت و طولانی مدت است. به دلیل ابهامات موجود درباره اختلالات گوارشی ناشی از انواع تمرینات ورزشی، تحقیق حاضر با هدف مقایسه پاسخ ایمنوگلوبولین M، و برخی از نشانگرهای اختلالات گوارشی به یک جلسه تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) و تناوبی پرشدت (HIIT) در دختران ورزشکار انجام گرفت.

به منظور بررسی پاسخ شاخص های مرتبط با اختلالات گوارشی به یک جلسه تمرین، 30 دختر ورزشکار داوطلب در قالب یک طرح نیمه تجربی سه گروهی (گروه های کنترل 10 نفر، MICT 10نفر و HIIT 10 نفر) در تحقیق حاضر شرکت کردند. ورزشکاران پس از دو هفته شرکت در دوره آشنایی تمرین، در روز یازدهم تا سیزدهم دوره ماهانه خود در جلسه آزمون ورزشی موردنظر شرکت کردند. برنامه تمرین در هر دو گروه MICT و HIIT شامل 7200 متر دویدن روی نوار گردان بود؛ به طوری که گروه MICT با شدت 70 درصد VO2max و گروه HIIT  18 تکرار 400 متر را با شدت 100-110 درصد VO2max انجام دادند. گروه کنترل نیز پس از صرف صبحانه در حالت استراحت بود. نمونه های خون پیش، بلافاصله و دو ساعت پس از جلسات تمرینی موردنظر هر گروه جمع آوری شد. همچنین علایم اختلالات گوارشی همزمان از طریق پرسشنامه ثبت شد. مقدار I-FABP، زنولین، LPS و IgM سرم به روش الایزا اندازه گیری شد. داده های سرمی به صورت میانگین ± انحراف استاندارد، با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و داده های رتبه ای مربوط به علایم اختلالات گوارشی با استفاده از آزمون ویلکاکسون با 05/0≥P تجزیه وتحلیل شدند.

سطوح I-FABP، LPS و زنولین پس از انجام قراردادهای ورزشی MICT و HIIT به طور معناداری افزایش یافت (05/0>P). درحالی که سطح IgM پس از هر دو نوع تمرین به طور معناداری کاهش پیدا کرد (05/0>P). همچنین دو ساعت پس از تمرین HIIT سطوح زنولین به حالت پایه بازگشت (05/0<P). غلظت I-FABP دو ساعت پس از تمرین MICT و سطوح زنولین و LPS دو ساعت پس از تمرین MICT و HIIT با گروه کنترل تفاوت معنادار نداشتند (05/0<P). همچنین تفاوت پاسخ های حاد کاهنده IgM و فزاینده I-FABP، LPS و زنولین به قراردادهای ورزشی MICT در مقایسه با HIIT معنادار نبود (05/0<P).

براساس نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت یک جلسه تمرین MICT و HIIT ممکن است موجب افزایش آسیب و نفوذپذیری روده، ایجاد اندوتوکسمی و کاهش ایمنی هومورال در دختران ورزشکار غیرنخبه شود. هرچند به نظر می رسد اختلالات عملکرد دستگاه گوارش ناشی از تمرین HIIT بیشتر باشد که با بروز علایم ناراحتی های گوارشی همراه نیست.