بررسی اثر عمق خیسی بر توان برآورد رواناب و رسوب با استفاده از معادله اصلاح شده ویلیامز (منطقه مورد مطالعه: دامنه قلات شهرکرد)

عمق خیسی، مقدار آبی است که در خاک نفوذ و لایه داخلی آن را مرطوب می کند و متغیری مهم در کاربرد هایی مانند تولید رواناب و برآورد عملکرد رسوب است. این متغیر در برخی موارد در علم هیدرولوژیکی، جایگزینی برای نفوذ است و از آن به عنوان عاملی مهم در فرایند های فرسایش خاک استفاده می شود. ارزیابی اثر عمق خیسی بر تولید رسوب و رواناب ناشی از فرسایش آبی با استفاده از باران ساز، در کشور و در دنیا  موضوع جدیدی است و پژوهش های متعددی در این زمینه انجام نشده است. بنابراین اهمیت و ضرورت این تحقیق، برآورد رسوب معلق با اضافه کردن متغیر عمق خیسی به مدل منطقه ای است. هدف از این تحقیق نیز بررسی اثر عمق خیسی بر توان تولید رواناب و رسوب با استفاده از معادله اصلاح شده ویلیامز است. در این مطالعه میدانی، از یک شبیه ساز باران مجهز به سیستم های قطره ای نصب شده روی یک قطعه آزمایشی در دامنه کوه استفاده شد و منظور از آن، تولید بارندگی با  دو شدت 45 و 60 میلی متر در ساعت در سه شیب 10، 20 و 30 درصد با سه تکرار بود. سپس رواناب و رسوب به دست آمده از هر پلات، در فواصل زمانی ده دقیقه ای در بطری های مخصوص جمع آوری و به آزمایشگاه منتقل شد. در ادامه، مقدار رسوب تولید شده در پایان هر بارش، وزن و برای هر پلات محاسبه شد. برای اندازه گیری عمق خیسی با استفاده از میل های بافت نازک درجه بندی شده، میزان عمق خیس شدگی هر ده دقیقه یک بار به صورت قطری با سه تکرار در داخل پلات صورت گرفت. از ضریب تبیین (R2) و معیار نش ساتکلیف (Nse) نیز به عنوان معیار های عملکرد رسوب برای مدل استفاده شد. نتایج نشان داد که در ارزیابی نتایج در شبیه سازی میزان رسوب، ضریب نش ساتکلیف و ضریب تبیین به عنوان دو مورد از پرکاربرد ترین شاخص ها، مقدار 88/0 Nse= و 88/0R2= را از خود نشان دادند. نتایج حاصل از برآورد میزان رسوب معلق در مراحل واسنجی (81/0 Nse= و 81/0R2=) و اعتبارسنجی (81/0Nse=  و 81/0R2=)، برای منطقه مورد مطالعه بسیار مناسب بود.